اخلاص‌

مرحوم ميرزا قدس سره و اخلاص در عمل‌

فقيه مقدّس ميرزاى تبريزى قدس سره در هر حركتى فقط خدا را مدّ نظر داشتند و بارها مى‌فرمودند: من قلم را كه به دست مى‌گيرم، براى خدا مى‌نويسم و همه امور را به خداوند متعال وامى‌گذارم. من هيچ‌گاه قلم بر كاغذ نگذاشتم، مگر رضايت خدا را مدّ نظرم گرفتم و از آن نمونه مى‌توان به موضع‌گيرى مرحوم ميرزا قدس سره در جواب بعضى استفتائات اشاره كرد، هرچند ممكن بود ضرر دنيوى برايشان داشته باشد، لكن صريح جواب مى‌دادند؛ براى خدا قلم را بر روى كاغذ به حركت در مى‌آوردند و آنچه را كه رضايت ايزدمنّان و اهل بيت عليهم السلام بود، مكتوب مى‌كردند. در شوراى استفتاء مى‌فرمودند: من وظيفه دارم آنچه را كه به واسطه‌ى كسب علم بدان رسيده‌ام، بيان كنم و «ان شاء اللَّه» پروردگار و اهل‌بيت عليهم السلام عنايت خواهند كرد و من فقط طالب رضايت خداوند متعال و اهل‌بيت عليهم السلام هستم. ايشان وقتى بر كرسى درس يا در منزل مشغول مطالعه بودند و يا در شوراى استفتاء به سر مى‌بردند و يا در حال حلّ مشكل مردم بودند، اصلًا به اينكه چه خواهد شد، توجّهى نداشتند و فقط مى‌فرمود: بايد گام را براى رضاى خدا برداشت و كارى كرد كه قلب امام زمان عليه السلام شاد شود. ايشان به معناى واقعى تارك دنيا بودند و تا توان داشتند خالصانه كار مى‌كردند و مصداق بارز اخلاص به درگاه خداوند بودند.