انتخاب استاد

درس فقيه مقدّس، ميرزاى تبريزى قدس سره پر بار بود

يكى از ويژگى‌هاى خاص فقيه مقدّس مرحوم ميرزاى تبريزى قدس سره پربارى درس ايشان بود. مرحوم ميرزا قدس سره فروع زيادى را در درس خود مطرح نموده و مسئله‌اى را كه مطرح مى‌كردند، از هر جهت مورد بررسى قرار مى‌دادند. مرحوم ميرزا قدس سره آن قدر پركار بود كه شخص، بعد از درس متوجّه مى‌شد كه چه قدر مطالب محكم و جديدى را به دست آورده و علّت آن اين بود كه مرحوم ميرزا قدس سره علاوه بر احاطه بر كل مبانى، پركار نيز بودند. اگر در بين درس فقه ايشان، فرعى مورد نياز بود آن را مطرح كرده و آنچنان مسئله را موشكافى مى‌كردند كه روشنى خاصى براى طلّاب حاصل مى‌شد. درس مرحوم ميرزا قدس سره واقعاً مجتهد پرور بود و به قدرى مطالب منظم و پربار بودند كه طلّاب بعد از اتمام درس افسوس مى‌خوردند كه چرا وقت تمام شد. خود مرحوم ميرزا قدس سره مى‌فرمودند: «مطالب زياد بود، اما وقت اجازه نداد!» درس مرحوم ميرزا قدس سره علاوه بر پربارى، سازنده هم بود، ذكر نكات اخلاقى در ميان درس، جلوه‌ى خاصى به درس ايشان داده بود. ايشان هر روايتى را كه شمه‌اى از مظلوميت اهل بيت عليهم السلام در آن بود، با گريه و اشك مطرح مى‌كردند. آن قدر فانى در ولاى اهل بيت عليهم السلام بود حتى رواياتى را كه مى‌خواست مورد استدلال قرار دهد، با بغض بيان مى‌كرد.