2- آنكه خون اول در روزهاى عادت نباشد، و تمام خون دوم يا مقدارى از آن به طورى كه در صورت اول گفته شد در روزهاى عادت باشد كه بايد همه خون دوم را حيض و خون اول را استحاضه قرار دهد.

3- آنكه مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد و خون اوّلى كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كمتر نباشد، در اين صورت آن مقدار با پاكى وسط و مقدارى از خون دوم كه آن هم در روزهاى عادت بوده و مجموع از ده روز بيشتر نيست همه آنها حيض است، و مقدارى از خون اول كه پيش از روزهاى عادت بوده و مقدارى از خون دوم كه بعد از روزهاى عادت بوده استحاضه است، مثلا اگر عادتش از سوم ماه تا دهم بوده، در صورتى كه يك ماه از اول تا ششم خون ببيند و دو روز پاك شود و بعد تا پانزدهم خون ببيند، از سوم تا دهم حيض است، و روز اول و دوم و همچنين از يازدهم تا پانزدهم استحاضه مى‌باشد.

4- آنكه مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد ولى خون اوّلى كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كمتر باشد، در اين صورت بعيد نيست مقدارى را كه در عادت خود ديده با تمام كردن كسرى آن از ما قبل تا سه روز شود بايد حيض قرار دهد. پس اگر مى‌شود مقدارى را كه از خون دوم در بين عادت ديده حيض قرار دهد (به اين معنى كه مجموع اين مقدار با مقدارى كه از اول حيض قرار داده با پاكى مابين آنها از ده روز تجاوز نكند) تمام آنها حيض است و الّا خون اول را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

مسأله 490- زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر در وقت عادت خون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش با نشانه‌هاى حيض خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن.

مسأله 491- زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر در وقت عادت خود خون ببيند ولى شماره روزهاى آن كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و بعد از پاك شدن، دوباره به شماره روزهاى عادتى كه داشته با نشانه‌هاى حيض خون ببيند، چنانچه مجموع اين دو خون با پاكى مابين آنها از ده روز بيشتر نشود همه را حيض قرار دهد، و در صورتى كه بيشتر شود خونى را كه در عادت ديده حيض، و خون ديگر استحاضه است، و چنانچه خون اول بيشتر از عادت بوده و مقدار زيادى‌