بدون اينكه كسى بفهمد، خودش رجوع كند رجوعش صحيح است، ولى اگر بعد از تمامى عدّه مرد بگويد كه در عدّه رجوع نموده‌ام لازم است اثبات نمايد.

مسأله 2535- مردى كه زن خود را طلاق رجعى داده، اگر مالى از او بگيرد و با او صلح كند كه ديگر به او رجوع نكند، اين مصالحه اگرچه صحيح است و لازم است كه رجوع ننمايد ولى حقّ رجوع او از بين نمى‌رود، و در صورتى كه رجوع كند طلاقى كه داده موجب جدائى نمى‌شود.

مسأله 2536- اگر زنى را دو بار طلاق دهد و به او رجوع كند، يا دو بار او را طلاق دهد و بعد از هر طلاق عقدش كند، يا بعد از يك طلاق رجوع و بعد از طلاق ديگر عقد كند، بعد از طلاق سوم آن زن بر او حرام است. ولى اگر بعد از طلاق سوم به ديگرى شوهر كند، با پنج شرط به شوهر اول حلال مى‌شود، يعنى مى‌تواند آن زن را دوباره عقد نمايد:

«اول» آنكه عقد شوهر دوم هميشگى باشد، و اگر مثلا يك ماهه يا يك ساله او را صيغه كند، بعد از آنكه از او جدا شد شوهر اول نمى‌تواند او را عقد كند.

«دوم» شوهر دوم با او نزديكى و دخول كند، و احتياط واجب آن است كه نزديكى از جلوى زن باشد.

«سوم» شوهر دوم طلاقش دهد يا بميرد.

«چهارم» عدّه طلاق يا عدّه وفات شوهر دوم تمام شود.

«پنجم» بنابر احتياط واجب شوهر دوم بالغ باشد.

طلاق خلع‌

مسأله 2537- طلاق زنى را كه به شوهرش مايل نيست و مهر يا مال ديگر خود را به او مى‌بخشد كه طلاقش دهد، طلاق خلع گويند.

مسأله 2538- اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند، چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد، پس از بذل مى‌گويد «زَوْجَتِي فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلى ما بَذَلَتْ» و بنابر احتياط مستحب نيز بگويد «هِيَ طالِقٌ» يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزى كه بذل نموده طلاق خلع دادم او رها است، و در صورتى كه زن معيّن باشد بردن نامش در اينجا و در طلاق مبارات نيز لازم نيست.