احتياط لازم خمس آن را بدهد، و اگر از شأنش زياد باشد يا از منافع آن سال در سال بعد جهيزيه تهيه نمايد، بايد خمس آن را بدهد.

مسأله 1787- مالى را كه خرج سفر حج و زيارتهاى ديگر مى‌كند، از مخارج سالى حساب مى‌شود كه در آن سال خرج كرده، و اگر سفر او تا مقدارى از سال بعد طول بكشد، آنچه در سال بعد خرج مى‌كند بايد خمس آن را بدهد.

مسأله 1788- كسى كه از كسب و تجارت فائده‌اى برده، اگر مال ديگرى هم دارد كه خمس آن واجب نيست، مى‌تواند مخارج سال خود را فقط از فائده كسبش صرف كند.

مسأله 1789- آذوقه‌اى كه براى مصرف سالش از منافع كسبش خريده اگر در آخر سال زياد بيايد، بايد خمس آن را بدهد، و چنانچه بخواهد قيمت آن را بدهد، در صورتى كه قيمتش از وقتى كه خريده زياد شده باشد، بايد قيمت آخر سال را حساب كند.

مسأله 1790- اگر از منفعت كسب پيش از دادن خمس اثاثيه‌اى براى منزل بخرد، هر وقت احتياجش از آن برطرف شد، لازم نيست كه خمس آن را بدهد، و همچنين است زيور آلات زنانه، در صورتى كه وقت خريدن، زينت كردن زن با آنها نگذشته باشد.

مسأله 1791- اگر در يك سال منفعتى نبرد، نمى‌تواند مخارج آن سال را از منفعتى كه در سال بعد مى‌برد كسر نمايد.

مسأله 1792- اگر در اول سال منفعتى نبرد و از سرمايه خرج كند، و پيش از تمام شدن سال منفعتى به دستش آيد، نمى‌تواند مقدارى را كه از سرمايه برداشته از منافع كسر كند، و فقط مؤنه (مصارف) تجارت را مى‌تواند از او كسر كند.

مسأله 1793- اگر مقدارى از سرمايه در تجارت و مانند آن از بين برود و از باقيمانده آن منافعى ببرد كه از خرج سالش زياد بيايد، مى‌تواند مقدارى را كه از سرمايه كم شده از منافع كسر نمايد.

مسأله 1794- اگر غير از سرمايه چيز ديگرى از مالهاى او از بين برود، نمى‌تواند از منفعتى كه به دستش مى‌آيد آن چيز را تهيه كند، ولى اگر در همان سال به آن چيز احتياج داشته باشد، مى‌تواند در بين سال از منافع كسب آن را تهيه نمايد.

مسأله 1795- اگر در تمام سال منفعتى نبرد و براى مخارج خود قرض كند، مى‌تواند از منافع‌