(7) تر كردن لباسى كه در بدن است.

(8) كشيدن دندان و هر كارى كه بواسطه آن از دهان خون بيايد.

(9) مسواك كردن با چوب تر.

(10) بى‌جهت آب يا چيزى در دهان كردن.

و نيز مكروه است انسان بدون قصد بيرون آمدن منى، زن خود را ببوسد يا كارى كند كه شهوت خود را به حركت آورد، و اگر به قصد بيرون آمدن منى باشد روزه او باطل مى‌شود.

جاهائى كه قضا و كفّاره واجب است‌

مسأله 1667- اگر در روزه رمضان در شب جنب شود و به تفصيلى كه در مسأله (1639) گفته شد بيدار شود و دوباره بخوابد و تا اذان صبح بيدار نشود، فقط بايد قضاى آن روزه را بگيرد. ولى اگر كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند، عمداً انجام دهد در صورتى كه مى‌دانسته آن كار روزه را باطل مى‌كند، قضا و كفّاره بر او واجب مى‌شود.

مسأله 1668- اگر بواسطه ندانستن مسأله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مى‌كند، ظاهر اين است كه كفّاره براى او واجب نيست، و بايد آن روز را امساك كرده و بعد قضا نمايد، ولى اگر عمداً به خدا و پيغمبر به دروغ نسبتى بدهد و بداند كه حرام است كفّاره نيز واجب است اگرچه نداند اين عمل روزه را باطل مى‌كند.

كفّاره روزه:

مسأله 1669- در كفّاره افطار روزه ماه رمضان، بايد يك بنده آزاد كند، يا به دستورى كه در مسأله بعد گفته مى‌شود دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مُد كه تقريباً ده سير است، طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد، و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد، بنابر احتياط بايد به قدر امكان تصدّق و استغفار نمايد، و احتياط واجب آن است كه هر وقت بتواند، كفّاره را بدهد.

مسأله 1670- كسى‌كه مى‌خواهد دو ماه كفّاره افطار روزه ماه‌رمضان را بگيرد، بايد سى ويك‌