مسأله 1652- اگر زنى كه در حال استحاضه كثيره است، غسلهاى خود را به تفصيلى كه در احكام استحاضه در مسأله (407) گفته شد بجاآورد، روزه او صحيح است، و اظهر اين است كه در استحاضه متوسطه اگرچه غسل نكند روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1653- كسى‌كه مسّ ميّت‌كرده (يعنى‌جائى‌از بدن خود را به بدن ميّت رسانده) مى‌تواند بدون غسل مس ميّت روزه بگيرد، و اگر در حال روزه هم ميّت را مس نمايد، روزه او باطل نميشود.

8- اماله كردن:

مسأله 1654- اماله كردن با چيز روان اگرچه از روى ناچارى و براى معالجه باشد، روزه را باطل مى‌كند.

9- قى كردن:

مسأله 1655- هرگاه روزه‌دار عمداً قى كند اگرچه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر سهواً يا بى‌اختيار قى كند اشكال ندارد.

مسأله 1656- اگر در شب چيزى بخورد كه مى‌داند بواسطه خوردن آن، در روز بى‌اختيار قى مى‌كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

مسأله 1657- اگر روزه‌دار بتواند از قى كردن خوددارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقّت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.

مسأله 1658- اگر مگس در گلوى روزه‌دار برود، چنانچه ممكن باشد، بايد آن را بيرون آورد و روزه او باطل نمى‌شود، ولى اگر بداند كه بواسطه بيرون آوردن آن قى مى‌كند، واجب نيست بيرون آورد و روزه او صحيح است.

مسأله 1659- اگر سهواً چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است، بيرون آوردن آن لازم نيست و روزه او صحيح است.

مسأله 1660- اگر يقين داشته باشد كه بواسطه آروغ زدن، چيزى از گلو بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مسأله 1661- اگر آروغ بزند و چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد، و اگر بى‌اختيار فرو رود، روزه‌اش صحيح است.