مسأله 294- اگر چند روز را حيض قرار دهد وعبادت‌نكند، بعد بفهمد حيض نبوده‌است، بايد نماز و روزه‌اى كه در آن روزها بجانياورده قضا نمايد، و اگر چند روز را به گمان اينكه حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آن روزها را روزه نيز گرفته باشد بايد قضا نمايد.

نفاس‌

مسأله 295- از وقتى كه اولين جزء بچّه از شكم مادر بيرون مى‌آيد، هر خونى كه زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز از تمام زائيدن يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء مى‌گويند.

مسأله 296- خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچّه مى‌بيند نفاس نيست.

مسأله 297- لازم نيست كه خلقت بچّه تمام باشد، بلكه اگر نا تمام نيز باشد در صورتى كه زائيدن صدق كند، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

مسأله 298- ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى‌شود، و مبدء حساب ده روز از تمام زائيدن است.

مسأله 299- هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده بچّه است يا نه، لازم نيست وارسى كند، و خونى كه از او خارج مى‌شود شرعاً خون نفاس نيست. بلكه اگر در ايّام عادت يا اوصاف حيض را داشته باشد، حائض، و در غير اين صورت، استحاضه است به تفصيلى كه در حيض گذشت.

مسأله 300- بنابر احتياط توقّف در مسجد و كارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است، و آنچه بر حائض واجب است، بر نفساء هم واجب مى‌باشد.