قرار دهد. پس اگر مى‌شود مقدارى را كه از خون دوم در بين عادت ديده حيض قرار دهد (به اين معنى كه مجموع اين مقدار با مقدارى كه از اول حيض قرار داده با پاكى مابين آنها از ده روز تجاوز نكند) تمام آنها حيض است و الّا خون اول را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

مسأله 271- زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر در وقت عادت خون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش با نشانه‌هاى حيض خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن.

مسأله 272- زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر در وقت عادت خود خون ببيند ولى شماره روزهاى آن كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و بعد از پاك شدن، دوباره به شماره روزهاى عادتى كه داشته با نشانه‌هاى حيض خون ببيند، چنانچه مجموع اين دو خون با پاكى مابين آنها از ده روز بيشتر نشود همه را حيض قرار دهد، و در صورتى كه بيشتر شود خونى را كه در عادت ديده حيض، و خون ديگر استحاضه است، و چنانچه خون اول بيشتر از عادت بوده و مقدار زيادى نشانه‌هاى حيض را داشته همه آن خون حيض است.

مسأله 273- زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، خونى كه در روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، حيض است، و خونى كه بعد از روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد استحاضه است. مثلا زنى كه عادت حيض او از اول ماه تا هفتم است اگر از اول تا دوازدهم خون ببيند، هفت روز اول آن حيض و پنج روز بعد استحاضه مى‌باشد.