مسأله 164- كسى كه از حرام جنب شده و بخواهد با آب گرم غسل كند عرق مى‌كند، مانعى ندارد.

مسأله 165- اگر در غسل به اندازه سرموئى از بدن نشسته بماند، غسل باطل است ولى شستن مثل توى گوش و بينى و هرچه از باطن شمرده مى‌شود، واجب نيست.

مسأله 166- جائى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن، چنانچه قبلا از ظاهر بوده بايد بشويد و الّا واجب نيست.

مسأله 167- اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن از ظاهر شمرده شود، بايد آن را شست و گرنه شستن آن لازم نيست.

مسأله 168- چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد برطرف كند، و اگر پيش از آنكه يقين كند برطرف شده غسل نمايد غسل او باطل است.

مسأله 169- اگر موقع غسل شك كند، چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد در بدن او هست يا نه، بايد وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست.

مسأله 170- در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزء بدن حساب مى‌شود بشويد، و شستن موهاى بلند واجب نيست، بلكه اگر آب را طورى به پوست برساند كه آنها تر نشود، غسل صحيح است ولى اگر رساندن آب به پوست، بدون شستن آنها ممكن نباشد، بايد آنها را بشويد كه آب به بدن برسد.

مسأله 171- تمام شرطهائى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد: مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل هم شرط است، ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پائين بشويد، و نيز در غسل ترتيبى لازم نيست بعد از شستن سر و گردن فوراً بدن را بشويد پس اگر بعد از شستن سر و گردن صبر كند و بعد از مدتى طرف راست و چپ را بشويد اشكال ندارد، بلكه لازم نيست تمام سر