گفته شد از بالا به پائين بشويد.

مسأله 139- اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها است و روى آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح كند، به اين معنى كه زخم تمام محل مسح را گرفته باشد و يا آنكه از مسح جاهاى سالم نيز متمكّن نباشد، در اين صورت لازم است تيمّم نمايد. و بنابر احتياط وضو نيز گرفته و پارچه پاكى روى آن بگذارند، و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند.

مسأله 140- اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد. چنانچه بازكردن آن ممكن است و آب هم براى آن ضرر ندارد، بايد باز كند و وضو بگيرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، يا جلوى سر و روى پاها باشد.

مسأله 141- اگر زخم يا دمل يا شكستگى كه بسته است در صورت يا دستها باشد چنانچه بازكردن و ريختن آب روى آن ضرر دارد، بايد مقدارى را كه متمكن است از اطراف شسته و روى جبيره را مسح نمايد.

مسأله 142- اگر نمى‌شود روى زخم را بازكرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته شده پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روى زخم از بالا به پائين برساند، واگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته شده نجس‌است، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر ندارد ولى رساندن آب به روى زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است و نمى‌شود آن را آب كشيد، بايد تيمّم بنمايد.

مسأله 143- اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بنابر احتياط بايد تيمّم نمايد و وضوى جبيره‌اى نيز بگيرد.