ساكن آنجاها نيستند از آنها وضو بگيرند.

مسأله 108- وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ اگرچه انسان نداند كه صاحب آنها راضى است، اشكال ندارد، و بعيد نيست اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهى كند يا اينكه انسان بداند كه مالك راضى نيست يا اينكه مالك، صغير يا مجنون باشد يا اينكه آن نهرها در تصرّف غاصب باشند، در تمام اين چند صورت وضو گرفتن با آب آنها باز جايز باشد.

«شرط چهارم» آنكه ظرف آب وضو مباح باشد.

«شرط پنجم» آنكه ظرف آب وضو طلا و نقره نباشد. و تفصيل اين دو شرط در مسأله بعدى ذكر مى‌شود.

مسأله 109- اگر آب وضو در ظرف غصبى يا طلا و نقره است و غير از آن آب ديگرى ندارد، در صورتى كه بتواند به وجه مشروعى آن آب را در ظرف ديگر خالى نمايد لازم است خالى كرده وبعداً وضو بگيرد، و چنانچه ميسور نباشد بايد تيمّم كند، و اگر آب ديگرى دارد لازم است با آن وضو بگيرد، و در هر صورت اگر معصيت كرده و با دست و مانند آن آب را بر اعضاء وضو بريزد وضويش صحيح است، و اگر در ظرف غصبى يا طلا و نقره وضوى ارتماسى بگيرد وضوى او باطل است چه آب ديگرى داشته باشد يا نه.

«شرط ششم» آنكه اعضاء وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد.

مسأله 110- اگر پيش از تمام شدن وضو، جائى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضو صحيح است.

مسأله 111- اگر غير از اعضاء وضو جائى از بدن نجس باشد، وضو صحيح است. ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد احتياط مستحب آن است‌