9- برطرف شدن عين نجاست:

مسأله 79- اگر بدن حيوان به عين نجس مثل خون، يا متنجّس مثل آب نجس آلوده شود، چنانچه آنها برطرف شوند، بدن آن حيوان پاك است، و همچنين است باطن بدن انسان مثل توى دهان و بينى. مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود، آب كشيدن توى دهان لازم نيست، ولى اگر دندان عاريه در دهان باشد و خون به آن برسد بنابر احتياط بايد آن را آب بكشند.

مسأله 80- اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد، چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده، آن غذا پاك است. و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط نجس مى‌شود.

مسأله 81- مقدارى از لبها و پلك چشم كه موقع بستن، روى هم مى‌آيد، و نيز جائى را كه انسان نمى‌داند از ظاهر بدن است يا باطن آن، اگر نجس شود بايد آب بكشد.

مسأله 82- اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش و مانند اينها بنشيند چنانچه طورى آنها را تكان دهند كه گرد و خاك نجس از آنها بريزد، و چيزى با رطوبت با آنها ملاقات كند نجس نمى‌شود.

10- استبراء حيوان نجاست‌خوار:

مسأله 83- بول و غائط حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده نجس است. و اگر بخواهند پاك شود، بايد آن را استبراء كنند يعنى تا مدّتى نگذارند نجاست بخورد كه بعد از آن مدّت ديگر نجاست‌خوار به آن نگويند، و بنابر احتياط واجب بايد شتر نجاست‌خوار را چهل روز، و گاو را سى روز، و گوسفند را ده روز، و مرغابى را هفت يا پنج روز، و مرغ خانگى را سه روز، از خوردن نجاست‌