خوئى (قدس سرّه): بله در صورتى كه در وطن سابق شش ماه در ملك خودش، هرچند ملكيت به شكل شراكت با غير باشد، سكونت كند تا زمانى كه آن ملك در ملكيت زن باقى است، نماز تمام و روزه‌اش هر وقت به آنجا رجوع نمايد، صحيح مى‌باشد، والله العالم.

تبريزى (قدس سرّه): وطن شرعى به شكلى كه در سؤال ذكر شده، در نزد ما صحيح نمى‌باشد و سكونت 6 ماه در وطن اصلى چنانچه در سؤال گفته شده، فايده‌اى ندارد، بلكه بايد قصد توطن كند و يا اينكه قصد ماندن در آنجا را داشته، به مدتى كه در آن مدت ديگر حكم مسافرت در آن شهر را نداشته باشد، بلكه بنابر وطن شرعى فرض مسئله از موارد اعراض از وطن اتخاذى حساب نمى‌شود تا در آن ملكيت و بقاء شش ماه معتبر باشد.

سؤال (239) در صورتى كه مكلف از وطن خود قصد اعراض نموده، ولى آن را عملى نكرده است مانند زن كه بعد از ازدواج از وطن خود مهاجرت نموده، ولى با اجازه‌ى شوهرش به محل اصلى خود تردد مى‌كند، آيا اين قصد زوجه اعراض محسوب مى‌شود و در صورت صدق اعراض، آيا اقامت 6 ماه در محل اصلى او كفايت براى صدق وطن اتخاذى مى‌كند؟

خوئى (قدس سرّه): به صرف قصد بودن با شوهر، در وطن شوهر، در صورتى كه به وطن اصلى خودش تردد دارد، اعراض محقق نمى‌شود، و اگر تردد هم نداشته باشد، اعراض محقق نمى‌شود، بلكه بايد زن قصد كند از وطن خود مهاجرت نموده و وطن اصلى خود را مانند ساير شهرهاى ديگر بداند و به نحو كلى مادامى كه قصد دارد، اگر روزى وطن جديد را ترك كرده، دوباره در وطن سابق خود زندگى نمايد، اعراض از وطن سابق محقق نشده است.

سؤال (240) آيا زن تابع شوهر خود در وطن موقت او مانند وطن اصلى كه فعلًا در