6- مأموم پشت سر امام بايستد.

7- زياد دعا كردن براى ميت و مؤمنين.

8- پيش از نماز سه بار «الصلاة» بگويند.

تشييع جنازه‌

مستحب است مؤمنان را از مرگ مؤمن با خبر سازند تا او را تشييع نمايند. در روايت آمده است: «كسى كه دنبال جنازه راه رود در قيامت چهار نوع شفاعت به او عطا مى‌شود وچيزى نمى‌گويد مگرآن كه مَلَكى مى‌گويد مثل آن مال شما». در جاى ديگر مى‌فرمايد: «اولين چيزى كه به مؤمن در قبرهديه مى‌شود، آمرزش گناهان كسى است كه او را تشييع نموده».

آداب تشييع جنازه بسيار است، از آن جمله اين كه: پياده و پشت سر جنازه و با خشوع و تفكر راه رود وجنازه را بر دوش خود بگيرد وبگويد: «بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اللّهمَّ اغْفِر لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ».

در تشييع جنازه خنديدن، لهو ولعب وتند راه رفتن مكروه است واينكه بگويد: با جنازه مدارا كنيد وبراى ميت استغفار نماييد. نيز مكروه است سواره جنازه را تشييع كردن وجلو جنازه راه رفتن وسخن گفتن بجز ذكر خدا ودعا واستغفار، نيز بردوش گرفتن عبا مكروه است به جز براى صاحب عزا كه براى او مستحب است عبا را بردوش بگيرد و با پاى برهنه راه برود.

دفن‌

واجب كفائى است كه ميت را طورى در زمين دفن كنند كه بوى او مردم را آزار ندهد ودرندگان نتوانند بدنش را بيرون آورند. دفن او در بنا يا تابوتى كه آن دو غرض را برآورده مى‌كند كفايت نمى‌كند. ميت را به پهلوى راست بنحوى بخوابانند كه جلوى بدنش رو به قبله باشد و چنان‌چه قبله معلوم نباشدبه گمان عمل كنند و چنان‌چه گمان به قبله نيز نداشته وتأخير ممكن نباشد، دفن رو به قبله ساقط مى‌شود.

اگر كسى در كشتى بميرد و نتوانند ولو با تأخير در زمين دفن كنند، بايد او را غسل وحنوط دهند و بر وى نماز بخوانند وسپس درون خمره گذاشته در آن را ببندند و به دريا بيندازند و اگر