2- كسى كه كشتن يا زدن حيوانى را اراده كرده وچيزى را به طرف آن پرتاب كند اما از روى اتفاق به انسانى اصابت نمايد و او را بكشد، اين قتل، قتل خطايى است.

3- كسى كه با ابزار غير كشنده يا بدون ابزار، فقط زدن انسانى را اراده كند به گونه‌اى كه معمولًااحتمال كشتن هم نرود، بعد او را بزند يا ابزار غير كشنده را به طرف او پرتاب كند امّا اتفاقى موجب قتل او گردد، چنين قتلى، قتل شبه عمداست.

شرايط قاتل‌

1- بلوغ.

2- عقل.

3- اختيار.

(مسأله 3252) همان طورى كه اگر فعل مكلّف، علّت تامّه يا جزء آخر علّت تامّه براى قتل باشد بطورى كه از حيث زمان مردن از فعل فاعل جدا نشود، قتل عمدى محقق مى‌شود، اگر قتل بر فعل فاعل مترتب گردد بدون اين‌كه فعل اختيارى از شخص ديگرى در وسط قرار بگيرد، مثل اين‌كه تيرى را بطرف كسى كه اراده كشتن او را دارد پرتاب كند و به او اصابت نمايد، آنگاه به سبب اصابت اين تير وى بعد از مدّتى بميرد، يا او را با طنابى خفه كند وباز نكند تا بميرد يا در مكانى زندانى كند وآب وغذا به او ندهد تا بميرد و مانند اينها، باز هم قتل، قتل عمدى است و موجب قصاص است.

(مسأله 3253) اگر شخصى را عمداً در آتش يا به دريا بيندازد و بميرد، در اين صورت چنان‌چه آن شخص توان بيرون آمدن را داشته ولى با اختيار خود بيرون نيايد تا بميرد، قصاص وديه ندارد، امّا اگرتوان بيرون آمدن ونجات از هلاكت را نداشته است، كسى كه او را در آتش يا به دريا انداخته، قاتل است وقصاص مى‌شود.

(مسأله 3254) اگر كسى را به قصد كشتن در آتش بسوزاند يا بدان وسيله مجروح نمايد و در اثر آن بميرد، قصاص مى‌شود هر چند مقتول توان داشته كه خود را با تداوى نجات دهد، ولى تداوى را به اختيار خود ترك كرده است.

(مسأله 3255) اگر شخصى عمداً مرتكب جنايت گردد، ولى جنايت غالباً كشنده نبوده و