مال را زنان او و در صورت نداشتن فرزند چهار يك (4/ 1) مال را به ارث مى‌برند و به طور مساوى بين خود تقسيم نمايند.

(مسأله 3040) در ارث بردن زوج و زوجه، دائمى بودن عقد معتبر است، امّا همبستر شدن شرط نيست. پس اگر قبل از همبستر شدن يكى از آن‌ها بميرد، ديگرى ارث مى‌برد. و زنى كه در عدّه طلاق رجعى است، اگر در بين عدّه بميرد، شوهر از او ارث مى‌برد و اگر شوهر بميرد، زن از او ارث مى‌برد، امّا بعد از تمام شدن عدّه طلاق رجعى و در عدّه طلاق بائن هر كدام بميرد ديگرى ارث نمى برد.

(مسأله 3041) اگر شوهر در حال مرض، عيالش را طلاق دهد- اعم از طلاق رجعى و بائن- با سه شرط زن از او ارث مى‌برد:

اول: آن‌كه پيش از گذشتن دوازده ماه هلالى بميرد، پس اگر از هنگام طلاق از دوازده ماه هلالى اگرچه يك روز هم بگذرد و بميرد، زن ارث نمى‌برد.

دوم: شوهر از مرضى كه زن را در آن مريضى طلاق داده بميرد، پس اگر از آن مرض خوب شود و به جهت ديگرى از دنيا برود، زن از او ارث نمى‌برد.

سوم: در اين مدّت شوهر ديگرى نكرده باشد، و اگر شوهر كند ارث نمى‌برد. اگر طلاق به درخواست زن انجام گيرد، يا طلاق خلع و مبارات باشد، بعيد نيست كه باز زن از شوهر ارث ببرد و احتياط مستحب اين است كه با ساير ورثه مصالحه كند.

(مسأله 3042) اگر مرد مريض چهار زن داشته باشد وهمه را طلاق دهد و با چهار زن ديگر ازدواج نمايد و با آن‌ها همبستر شود و قبل از تمام شدن سال به جهت همين مرض بميرد، زنان طلاق داده شده با زنان فعلى در چهار يك (4/ 1) يا هشت يك (8/ 1) مال شوهر شريك هستند و به طور مساوى بين خود تقسيم نمايند.

(مسأله 3043) اگر شخصى يكى از چهار زن خود را طلاق دهد و با ديگرى ازدواج كند و بميرد و زن طلاق داده شده در بين چهار زن اوّل مشتبه گردد، اگر ميّت فرزند داشته باشد هشت يك مال كه سهم همسران است چهار قسمت مى‌شود؛ يك قسمت را به زن اخير و سه قسمت را به چهار همسر اوّلى كه طلاق داده شده در ميان آن‌ها مشتبه است، بدهند و اگر ميت فرزند ندارد، چهار يك مال كه سهم همسران است چهار قسمت شود و يك قسمت به زن اخير و سه قسمت را