احكام خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها

و آن بر چند نوع است:

اول: حيوانات دريايى‌

(مسأله 2935) حيوانات دريايى قابل خوردن نمى‌باشند؛ مگر ماهى فلس دار [پولك دار] و اگر در وجود فلس شك شود كه آيا فلان ماهى پولك دارد يا ندارد، بنا را بر حرمت بگذارد. خوردن ماهى مرده‌اى كه روى آب است و ماهى‌اى كه نجاستخوار شده تا زمانى كه عرفاً نجاستخوارى او زايل شود، حرام مى‌باشد. خوردن سگ ماهى، مارماهى، ماهى تيغ دار، لاك‌پشت، قورباغه و خرچنگ حرام مى‌باشد. امّا خوردن ماهى كنعت وربيتا (شبيه ميگو) و ماهى طمر، ماهى طيرانى و ايلامى و ميگو، مانعى ندارد.

(مسأله 2936) ماهى حلال كه در شكم ماهى حلال باشد حلال است. ماهى‌اى را كه افعى از دهانش انداخته، خورده نمى‌شود مگر اين كه تكان بخورد و در خارج از آب زنده گرفته شود و احتياط اولى آن است كه از بين نرفتن فلس او نيز معتبر مى‌باشد.

(مسأله 2937) تخم حيوان، تابع خود حيوان است و در صورت مشتبه شدن اين كه گفته مى‌شودخشن وزبر آن كه در عرف ما «ثروب» ناميده مى‌شود، حلال، ونرم آن كه در عرف ما «حلبلاب» گفته مى‌شود، حرام است جاى تأمل دارد و اظهر آن است كه هر چه از تخم حيوان مشتبه شود، حرام مى‌باشد.

دوم: چهارپايان‌

(مسأله 2938) از حيوانات اهلى، خوردن گوشت شتر، گاو وگوسفند و از وحشى، قوچ كوهى، گاو، آهو، گورخر، شتر وگاوميش حلال است.