بيفتد وبميرد، حلال است. امّا اگر در آب بيفتد و بميرد، چنان‌چه مرگ او به دليل غرق شدن باشد، يا به دليل هردو، يا معلوم نشود كه مستند به تير است يا به افتادن در آب، خوردنش جايز نيست. همچنين اگر شكار از فراز كوهى سقوط كند و بميرد خوردنش جايز نيست، امّا اگر بداند كه مرگ او به سبب تير بوده است نه آب- مثل اين كه سر او بيرون از آب بوده است- بعيد نيست كه خوردنش جايز باشد.

(مسأله 2881) اگر شكارى را با تير بزند، سپس شك كند كه هنگام تيراندازى تسميه گفته يا نه، خوردنش جايز است.

(مسأله 2882) اگر حيوان را با تير زخمى نمايد، ولى از پا در نيايد و در همان حال به خانه‌اى وارد شود و صاحب خانه آن را بگيرد، با گرفتن، مالك حيوان مى‌شود البته نه به سبب داخل شدن در خانه.

(مسأله 2883) اگر براى ساختن لانه كبوتر، در خانه‌اش برجى بسازد وكبوتر در آن لانه بسازد، اين كارموجب حقى براى او نمى‌شود و ديگران مى‌توانند آن راشكاركنند.

(مسأله 2884) اگر شكارچى بدون قصد اعراض شكارش را رها كند، بر ملكش باقى است و ديگرى باشكار كردن، نمى‌تواند آن را در ملك خود در آورد. اگر به قصد اعراض رها كند براى ديگرى شكار آن جايز است و مالك اوّل نمى‌تواند به آن رجوع نمايد. و حكم ساير چيزهايى را كه مالك از آنها اعراض نموده نيز چنين است، چه حيوان باشد چه غير حيوان، و فرقى نيست كه اعراض به خاطر ناتوانى مالك در نگهدارى آن باشد يا به سبب ديگر.

(مسأله 2885) شكارى را مى‌توان مالك شد كه يا اصلًا مالك نداشته باشد، يا صاحبش از آن اعراض كرده باشد. بنابراين اگر شكار ملك ديگرى باشد، شكار آن اثرى ندارد ولى اگر شك كند كه شكار مالك دارد يا خير، مى‌تواند آن را شكار كند، مگر اين كه علامتى بر مملوكيت او باشد، مثلًا: طوقى در گردن يا حلقه‌اى در گوش، يا طنابى بر دست و يا پايش بسته شده باشد. اگر بداند كه ملك ديگرى است، واجب است كه به او برگرداند و اگر نداند، در حكم لقطه مى‌باشد در صورتى كه گم شده باشد، وگرنه حكم مال مجهول المالك بر آن جارى مى‌شود و فرقى بين پرنده و غير پرنده نيست.