همچنين حائض نمى‌تواند عباداتى را كه طهارت در آنها شرط است مثل نماز وروزه وطواف واعتكاف بجاآورد.

(مسأله 228) جماع در فرج بر مرد وزن حائض حرام است و اگر اين كار را نمايند گناه كرده اماكفاره ندارد. اما وطى در دُبر زن چه حائض باشد چه نباشد مطلقاً بنابراحتياط جايز نيست ولى سايراستمتاعات مانعى ندارد، اگرچه ازناف تازانو مكروه است و اگر زن پاك شود، مرد مى‌تواند قبل ازغسل زن با او جماع كند و واجب نيست زن فرجش را بشويد اگرچه شستن احتياط است.

(مسأله 229) اگر زن در حال حيض مجامعت كند، غسل جنابت او در اين حال صحيح است، و چنان‌چه پاك شود بايد غسل حيض را بجا آورد.

(مسأله 230) طلاق وظهار حائض صحيح نيست، در صورتى كه ازقُبُل يادُبُردخول شده باشد وشوهر او نيز حاضر يا در حكم حاضرباشد، يعنى بتواند از پاكى زن خود آگاه بشود و حاضرى كه نتواند ازحال زنش آگاه شود در حكم غائب است، ولى اگر شوهر غائب يادر حكم اوباشد يا اين كه زن حامله باشديا به او دخول نكرده، جايز است كه او را طلاق دهد. اگر همسر بداند طلاق دادن زن حائض صحيح نيست ودرعين حال زن حائضش را طلاق دهد، طلاقش باطل است، اگرچه زن در واقع پاك بوده باشد، ولى اگرجاهل به حكم باشد طلاق صحيح است. اگر همسر بداند زنش پاك است وطلاق دهد، ولى در واقع حائض باشد، طلاق باطل است.

(مسأله 231) وقتى كه زن پاك شد بايد براى عبادتهايى- كه طهارت در آنها شرط است- غسل كند، وغسل كردن براى اين كه طاهر باشد مستحب است. غسل حيض ازجهت ارتماسى وترتيبى مثل غسل جنابت است وظاهراً وضولازم ندارد.

(مسأله 232) واجب است زن حائض روزه‌هاى ماه رمضان را قضا كند، بلكه قضاى روزه‌هاى نذرى كه وقت معين دارد چنان‌چه در زمان حيض قرار گيرد، بنابراقوى واجب است، ولى نمازهاى يوميه ونماز آيات ونذرى كه وقت آن معين است، قضا ندارد.

(مسأله 233) غسل جنابت وغسل مستحبى و وضو درحال حيض صحيح است.

(مسأله 234) مستحب است حائض در وقت نماز واجب، پنبه در فرج بگذارد و وضو بگيرد ودرجاى پاكى رو به قبله بنشيند وذكر خدا بگويد وبهتر آن است كه تسبيحات اربعه بگويد.

(مسأله 235) خضاب كردن به حنا ومانند آن نيز همراه داشتن قرآن يا بگردن آويختن آن يا