بيشتر از آن خون ببيند داراى چهار حالت مى‌باشد:

اول: خونى را كه به صفت حيض مى‌بيند حيض قرار دهد چه مساوى با عدد روزهاى عادت باشد چه كمتر يا بيشتر وگرنه استحاضه است. معيار در عادت عدديه صفات است.

دوم: اگر زن خون را چهار روز مثلًا به صفت حيض ببيند وپاك شود ودوباره خون به صفت حيض ببيند به نحوى كه مجموعاً از ده روز تجاوز كند، آن خون اول حيض است چه مساوى با عددعادت باشد يا نباشد و چنان‌چه خون دوم به تنهايى از ده روز تجاوز نكند، بايد بين تروك حائض واعمال مستحاضه احتياطاً جمع كند. فرق ندارد خون اول با عدد ايام عادت مساوى باشد يا نه واگرخون دوم از ده روز تجاوزكند، به تعداد روزهاى عادت احتياط كند وبقيه را استحاضه حساب كند، ومدتى كه بين دوخون پاك بوده، بعيد نيست كه پاك باشد اگرچه احتياط بهتراست.

سوم: اگر زن، خونى را كه به صفت حيض مى‌بيند بيشتر از عدد روزهاى عادتش باشد، چنان‌چه كمتر از ده روز باشد همه را حيض قرار دهد، و اگر بيشتر از ده روز باشد به مقدار روزهاى عادتش راحيض، وبقيه را استحاضه حساب كند.

چهارم: اگر زن خون را پنج روز مثلًا به صفت حيض ببيند وپنج روز ديگر به صفت استحاضه ببيند وبار سوم پنج روز به صفت حيض ببيند، بايد در خون اول وسوم احتياطاً بين وظيفه حائض ومستحاضه جمع كند و خون دوم بعيد نيست كه استحاضه باشد، اگرچه احتياط بهتر است. زنى كه عادت ندارد و به همين كيفيت خون ببيند، همين حكم را دارد.

4- ناسيه‌

زنى كه ايام عادتش را فراموش كرده بر سه قسم است:

اول: زنى كه فقط وقت عادت را فراموش كرده است كه آن داراى سه حالت است:

1- اگر زن خون ببيند و از ده روز تجاوز نكند، چنان‌چه به صفت حيض باشد حيض است و اگر به صفت حيض نباشد، چنان‌چه بداند بعضى از روزهايى كه خون ديده با روزهاى عادتش مصادف است، بايد در همه روزهايى كه خون ديده احتياط كند و اگر نداند استحاضه است.

2- اگر زن خون ببيند و از ده روز تجاوز كند سپس قطع شود و اگر نداند كه در روزهايى كه خون ديده وقت عادت او است و چنان‌چه خون به صفت حيض باشد، بايد به مقدار عدد ايام‌