چيزى كه وقف بر آن صحيح است مثل وقف بر موجود به طور مشاركت وقف كند، نسبت به اوّلى وقف باطل ولى نسبت به دوّمى صحيح است، يعنى نصف آن مال براى موجود وقف مى‌شود، امّا اگر وقف به نحوترتيب باشد، در اين صورت چنان‌چه وقف براى اوّلى جلوتر از وقف براى دوّمى باشد، وقف بر دوّمى صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه در خصوص دوّمى وقف را دوباره تجديد نمايد، ولى اگر وقف بر معدوم- مثلًا- مؤخّر باشد، وقف در اول صحيح و در غير آن باطل است.

(مسأله 2442) اگر وقف كند براى چيزى كه وقف بر آن صحيح است مثل وقف بر موجود بعد وقف كند براى چيزى كه وقف بر آن صحيح نيست مثل وقف بر معدوم، سپس وقف كند بر چيزى كه وقف بر آن صحيح است، وقف در قسمت اوّل وسوم صحيح مى‌باشد.

(مسأله 2443) وقف براى زوّار يا حُجّاج يا عالم شهر يا مانند اينها از عناوين عامى كه گاهى وجود دارند و گاهى هم وجود ندارند، صحيح است، اگرچه در هنگام وقف هيچ فردى از آنها موجود نباشد.

در بيان مراد از بعضى عبارات واقف‌

(مسأله 2444) اگرمسلمانى براى فقرا يا فقراى شهر وقف كند، مقصود فقراى مسلمان است و اگر واقف شيعه باشد، منظور وى فقراى شيعه و اگر واقف سنّى باشد، مقصود فقراى اهل سنّت و چنان‌چه واقف كافر باشد، مقصود فقراى كفّار خواهد بود و همين طور اهل هر مذهبى اگر وقف كند مرادفقراى آن مذهب است.

(مسأله 2445) اگر براى فقرا يا فقراى شهر يا فقراى فلان طايفه يا حُجّاج يا زوّار يا علما يا مجالس عزا براى سيدالشهدا عليه السلام يا در خصوص مجالس شهر يعنى مجالس عزادارى كه فقط در شهر به پا مى‌شود، وقف كند، در اين موارد ظاهراً مراد از وقف، مصرف خواهد بود كه لازم نيست شامل همه بشود، اگر چه افراد معدود باشند. البته اگر بر تمام آنها وقف كرده باشد، واجب است به مصرف همه برساند و اگر متفرق باشند به طورى كه دسترسى به همه امكان پذير نباشد، سهم‌شان را كنار گذاشته، در زمان ممكن به دست آنها برساند و چنان‌چه در عدد آنها شك كند، مى‌تواند به افراد كمتر كه معلوم و مشخص مى‌باشند اكتفا نمايد، ولى مستحب است كه در اين زمينه‌