غسل نمود، بنابراقرب مجزى است، اگرچه احتياط در جايش مى‌باشد.

غسل حيض‌

سبب غسل حيض خونى است كه غالباً درهرماه چند روزى از رحم زنان بالغ خارج مى‌شود و تا وقتى كه ازفرج بيرون نيامده است حكم حيض را ندارد، ولى اگر بيرون بيايد حتى اگر كم باشد وبعد از آن در فضاى فرج باقى بماند، حكم حيض را دارد.

(مسأله 217) اگر خانمى شك داشته باشد كه خون حيض است يا خون بكارت، بايد خود را وارسى كند، يعنى پنبه‌اى را وارد فرج نمايد واندكى صبر كند آنگاه به آرامى آن را خارج نمايد، چنان‌چه خون، اطراف پنبه را آلوده كرده باشد و تمام آن را فرانگرفته باشد يا اكثر آن را فراگرفته باشد خون بكارت است و اگر به داخل آن نفوذ كرده باشد به نحوى كه همه پنبه، يا اكثر آن را فرا گرفته باشد خون حيض است وعمل (انجام دادن تكاليف) زن بدون اين آزمايش صحيح نيست.

(مسأله 218) اگر زنى به هر سببى نتواند اين وارسى را انجام دهد، چنان‌چه حالت سابقه او حيض باشد، اين خون را حيض بداند و چنان‌چه حكم مذكور را نداند ويا حالت سابقه او حيض نباشد، احتياط كند وبين اعمالى كه زن غير حائض آن را انجام مى‌دهد و اعمالى كه حائض آن را ترك مى‌كندجمع نمايد، بنابراين بايد نماز وروزه را بگيرد، در مساجد توقف ننمايد وخط قرآن را مس نكند و از مسجدالحرام و مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله عبور ننمايد.

زنى كه ممكن است حيض شود

دخترى كه نُه سال او تمام نشده چنان‌چه خونى ببيند، حيض نيست. (بلى، ممكن است با خونى كه مى‌بيند يقين كند كه نُه سال او تمام شده است) همچنين زن يائسه اگر خونى ببيند حكم حيض راندارد مگر آن كه نداند كه يائسه شده است. زن بنابراظهر در شصت سالگى يائسه مى‌شود چه قرشى باشد چه نباشد، بنابراين خونى كه قبل از شصت سالگى مى‌بيند حيض وبعد ازآن حيض نمى‌باشد.

(مسأله 219) اقوى اين كه حيض با حاملگى جمع مى‌شود، پس اگر زن حامله مطمئن شود خونى كه ديده حيض است يا اگر مطمئن نباشد ولى در ايام عادت و به صفات حيض باشد، بايد