كه به مصلحت آنان مى‌بيند، جارى كند، لازم مى‌گردد و با مرگ او باطل نمى‌شود. امّا اگر بطن و نسل قبلى ازموقوف عليهم عقد مزارعه را جارى بسازد، سپس در اثنا وقبل از پايان گرفتن مدّت بميرد، عقد از همان لحظه باطل مى‌شود، مگر آن كه بطن و نسل بعدى اجازه دهد.

(مسأله 1794) هر يك از مالك وكشاورز بعد از آشكار شدن محصول مى‌توانند سهم خود را با ديگرى به مقدار معيّنِ از جنس حاصل يا غير آن بعد از تخمين زدن براساس آنچه در خارج متعارف است مصالحه نمايند، بلكه اين كار قبل از آشكار شدن حاصل، با ضميمه چيز ديگر نيز جايز است.

(مسأله 1795) در عقد مزارعه لازم نيست كه زمين از هنگام عقد و در سال اوّل قابل كشت باشد، بلكه عقد بر زمين باير و خرابى كه صلاحيت كشت را ندارد صحيح است، مگر اينكه بعد از يك سال يا بيشتر آن را اصلاح كند. بنابراين جايز است كه متولّى وقف، زمين هايى را كه به صورت عام يا خاص وقف شده ولى فعلًا باير و خراب است به مدت ده سال يا كمتر يا بيشتر بر حسب آنچه مصلحت مى‌بيند به مزارعه بدهد.