ويكم بماندتا سى روز كامل شود.

(مسأله 967) معيار قرار دادن ماه قمرى براى سى روز اشكال دارد، بلكه اگر ماه قمرى 29 روز باشدبنابر اظهر عدم كفايت است.

احكام مسافر

(مسأله 968) مسافر جز در اماكن چهارگانه بايد نماز ظهر وعصر وعشا را شكسته بخواند و نافله‌هاى آنها نيز ساقط مى‌شود و اگر نمازها را تمام بخواند، چنان‌چه حكم را بداند نمازش باطل است وبايد اعاده يا قضا نمايد و چنان‌چه حكم را نداند اعاده لازم نيست و اگر به اصل حكم آگاه باشدولى بعضى از خصوصيات شكسته شدن نماز را نداند، مثلًا نداند اين‌كه سفر به اقامت ده روز قطع مى‌شود، يا اين‌كه نداند كسى كه سفرش معصيت است اگر به طاعت برگردد نمازش شكسته مى‌شود، ياتلفيقى را نداند، يا به موضوع جاهل باشد ونداند اين سفر مسافت شرعى است، يا سفر يا حكم مسافر را فراموش كرده باشد ونماز را تمام بخواند، چنان‌چه در وقت بفهمد يا متوجه شود بايد اعاده كند، ولى در خارج از وقت بنابراظهر قضا لازم نيست.

(مسأله 969) اگر مسافرى روزه بگيرد و بداند كه روزه گرفتن در سفر جايز نيست، روزه او باطل است. اگر جاهل به حكم يا خصوصيات يا موضوع حكم باشد روزه او صحيح است.

(مسأله 970) كسى كه بايد نماز را تمام بجا آورد، اگر شكسته بخواند، نمازش در هرصورت باطل است، مگر كسى كه قصد كند ده روز در محلى بماند و نداند كه وظيفه او تمام خواندن است و نماز راشكسته بخواند كه بنابر اظهر نمازش صحيح است.

(مسأله 971) اگر مكلف در اول وقت نماز نخواند ومسافرت كند، بعد از حد ترخص بايد نماز راشكسته بخواند، نيز مسافرى كه نماز نخوانده، اگر پيش از تمام شدن وقت به وطنش يا به جايى برسدكه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند بايد نماز را تمام بخواند.

(مسأله 972) اگر از كسى كه مسافر نيست يكى از نمازهاى چهار ركعتى قضا شود، بايد چهار ركعتى قضا نمايد اگر چه در سفر بخواهد آن را قضا كند. اگر از مسافر نماز شكسته دو ركعتى قضا شود بايد آن را دو ركعتى قضا نمايد اگرچه در غير سفر بخواهد قضاى آن را بجا آورد. اگر در اول وقت مسافر بوده و در آخر وقت مسافرنبوده و نماز را نخواند، بايد چهار ركعتى‌