احكام جماعت‌

(مسأله 821) امام، فقط قرائتِ در ركعت اول ودوم را از مأمومين به عهده مى‌گيرد وبقيه را بايد خود مأموم بخواند وبايد در ايستادن از امام متابعت كند والا جماعتش باطل مى‌شود، اما هنگام قرائتِ امام، طمأنينه براى مأموم لازم نيست.

(مسأله 822) مأموم، در ركعت اول ودوم نماز ظهر وعصر نمى‌تواند حمد وسوره را به قصد اين‌كه جزء نماز است بخواند، ولى اولى وافضل اين است كه به قصد قرآن بخواند يا مشغول ذكر يا صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله بشود. اگر در نماز صبح ومغرب وعشا صداى امام را بشنود اگرچه كلمات را تشخيص ندهد، نبايد حمد وسوره را بخواند، بلكه بايد سكوت كند، اما اگر نشنود مى‌تواند حمد وسوره را به قصد جزئيت يا قرآن بخواند و در نشنيدن فرقى نمى‌كند كه از كرى، دورى يا غير آن باشد و اگر شك كند آنچه را كه مى‌شنود صداى امام است يا نه خواندن حمد و سوره بنابراقوى جايزاست.

(مسأله 823) اگر امام را در حال ايستادن ركعت سوم يا چهارم درك كند، بايد حمد وسوره رابخواند و اگر بخاطر خواندن سوره به ركوع امام نرسد مى‌تواند فقط حمد را بخواند. اگر مأموم باتمام نمودن حمد بيم آن داشته باشد كه به ركوع امام نرسد نمى‌تواند حمد را قطع كند بلكه بايد به قصداينكه امام را در ركوع درك مى‌نمايد آنرا بخواند، پس اگر امام را در ركوع درك نكرد نمازش فرادى مى‌شود وبايد سوره را نيز بخواند ونماز را تمام كند و اگر به امام در حال ركوع اقتدا كند، بايستى تكبير بگويد و به ركوع رود تا يك ركعت براى او حساب شود، اما براى ركعت بعدى بايد حمد وسوره را آهسته بخواند وبايد آنها را نيز سريع بخواند تا به ركوع امام برسد و اگر به ركوع امام نرسد، بايدفرادى نماز خود را ادامه دهد.

(مسأله 824) مأموم، بايد قرائت را آهسته بخواند، چه خواندن حمد وسوره واجب باشد، مانند آنجايى كه به امام، در ركعت دوم يا سوم ملحق شود يا واجب نباشد، مثل اين‌كه در ركعت اول ملحق شود وقرائت جايز باشد و اگر از روى فراموشى يا ندانستن بلند بخواند نمازش صحيح است، ولى اگر از روى عمد باشد نمازش باطل مى‌شود.

(مسأله 825) مأموم بايد در ركوع، سجود، ايستادن ونشستن از امام متابعت كند ونبايد زودتر از امام عملى را انجام دهد وفرقى نمى‌كند آن عمل ركن باشد يا نباشد، ولى درحمد وسوره‌