چيزى به عنوان قضا پرداخته شود، اگرچه قضاكردن نسبت به ورثه‌اى كه قاصر نباشند احتياط مستحب است.

(مسأله 757) مقصود از پسر بزرگ اين است كه از نظر سنى كسى از او بزرگتر نباشد اگرچه كسى باشد كه از او زودتر بالغ شده يا نطفه‌اش زودتر بسته شده است.

(مسأله 758) قضا نمودن تكاليف ميّت تا وقتى كه به حد اهمال نرسد، واجب فورى نيست.

(مسأله 759) ولى ميّت، بايد در احكام شك، سهو، اجزا و شرايط نماز، به تكليف خود اجتهاداً ياتقليداً عمل نمايد مگر آن‌كه نظر ميّت اجتهاداً وتقليداً مطابق احتياط باشد، بنابراين، اگر ميت سوره را واجب بداند اما ولى آن را واجب نداند در اين صورت ولى بايد سوره را بخواند تا به برى شدن ذمّه ميت علم پيدا كند.

(مسأله 760) اگر پس از رسيدن وقت نماز، پدر فوت كند، چنان‌چه فوت او بعد از گذشت مدتى باشد كه براى نماز وطهارت كافى است، بر ولى او قضا واجب خواهد شد.

نماز استيجارى‌

نايب شدن از افراد زنده در واجبات، اگرچه ناتوان باشند جايز نيست مگر در حج، آن هم درصورتى كه او مستطيع و ناتوان باشد و اميدى به اين‌كه خودش حج را در آينده انجام دهد ندارد، در اين صورت اجير گرفتن براى او واجب است. نيز نيابت از زنده‌ها در مثل حج مستحبى و زيارت قبر پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام بلكه در تمام مستحبات به قصد رجا جايز است. هم چنين نايب شدن ازمرده‌ها در واجبات و مستحبات جايز است و مى‌توان ثواب عمل واجب يا مستحب را به افراد زنده يامرده هديه نمود.

(مسأله 761) جايز است شخصى اجير شود تا نماز وعبادات فردى را كه مرده به جاى آورد تا ذمه او برى شود وفرقى نمى‌كند كه نايب، وصى يا ولى يا وارث يا اجنبى باشد.

(مسأله 762) اجير بايد عاقل، مؤمن و بالغ بوده، به احكام قضاى عبادت آگاه باشد وبايد عمل عبادى را از طرف ميت براى تقرّب به خدا انجام دهد.

(مسأله 763) هر يك از مرد وزن مى‌توانند اجير يكديگر شوند، اما در بلند يا آهسته خواندن نمازبايد به تكليف خود عمل نمايند، بنابراين مرد در نمازى كه جهرى است بلند مى‌خواند اگرچه‌