اگر سهواً در بين نماز واجب، فريضه ديگر را شروع كند اگر پيش از رفتن به ركوع يادش بيايد، نماز اول را تمام كند مگر اين‌كه وقت نماز دوم تنگ باشد، كه در اين صورت نماز دوم را تمام كند واگربعد از رفتن به ركوع يادش بيايد، نماز دوم را تمام كند مگر اين‌كه وقت نماز اول تنگ باشد كه در اين صورت دومى را رها كند و اولى را از سر بگيرد.

(مسأله 681) اگر در بين نماز فعل كثير انجام دهد يا مدت طولانى ساكت بماند وبعد شك كند كه صورت نماز بهم خورده يا موالات فوت شده، بايد نماز را قطع كرده دوباره بخواند وبنابراحتياط استحبابى آنرا تمام كند ودوباره اعاده نمايد.

چهارم: آن‌كه عمداً صحبت كند اگرچه يك حرف بگويد وفرقى نمى‌كند بين آن‌كه معنى داشته باشد يا نداشته باشد، چون معيار صدق عنوان تكلّم است.

(مسأله 682) سرفه وفُوت كردن وآروغ زدن وآه كشيدن در نماز اشكالى ندارد و اگر بگويد: آه يا «آه از گناهانم»، ومنظورش شكايت نزد خدا باشد، اشكال ندارد والّا نماز باطل است.

(مسأله 683) سخن گفتن عمدى كه مبطل نماز است؛ فرقى نمى‌كند شنونده‌اى باشد يا نباشد، مضطرباشد يا نباشد، ولى اگر سهواً سخن بگويد حتى اگر تصور كند كه نماز تمام شده اشكال ندارد.

(مسأله 684) ذكر ودعا وقرآن خواندن در تمام حالات نماز اشكال ندارد، نيز دعا به چيزى كه حرام است ظاهراً نمازرا باطل نمى‌كند اگرچه احتياط بر اعاده است.

(مسأله 685) اگر كلامى كه در نماز مى‌گويد، ذكر يا دعا يا مناجات ومخاطبش خدا باشد اشكالى ندارد مثل اين‌كه بگويد: «اغْفِرْلِى يَا رَبّ» يا: «غَفَرَ اللَّهُ لأبِى». ولى اگر بگويد: «غَفَرَ اللَّهُ لَكَ» يعنى خدا تو را به بخشد، نمازش باطل مى‌شود اگرچه دعا است ولى مخاطب غير خدا مى‌باشد.

(مسأله 686) اگر كسى عطسه كند، نمازگزار به او بگويد: «يَرْحَمَكَ الله» يا: «يَرْحَمْكُمُ اللَّه» نمازش باطل مى‌شود.

(مسأله 687) اگر نماز گزار به ديگرى سلام كند نماز باطل مى‌شود، ولى اگر ديگرى به نمازگزار سلام كند بايد جواب بدهد و اگر جواب ندهد نماز صحيح است ولى گناهكار است.

(مسأله 688) بايد جواب سلام مانند سلام باشد؛ پس اگر بگويد: «سَلامٌ عَلَيْكُمْ» بايد در