كه دو بارتكبير بگويد با قصد تكبيرهً الاحرام و عالم و متوجه به حكم شرعى باشد نمازش باطل مى‌شود، اما اگراز روى سهو يا جهل باشد، نمازش صحيح است.

(مسأله 587) اگر تكبير بگويد وشك كند كه آيا تكبيرهً الاحرام نماز بوده كه بايد دنباله آن حمد قرائت حمد كند يا تكبيره ركوع بعد از قرائت بوده است، بنا را بگذارد كه اين تكبير، تكبيرهً الاحرام نماز بوده است و اگر در صحت تكبيرهً الاحرام شك نمايد، بنا را بر صحت آن بگذارد و اگر شك كند كه تكبيرهً الاحرام را گفته يا نه، در صورتى كه وارد قرائت شده باشد به شك خود اعتنا نكند.

(مسأله 588) جايز است تكبيرهاى هفت گانه را پشت سرهم وبدون دعا بگويد وافضل آن است كه بعد از سه تكبير بگويد: «اللَهمَّ أنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ لا الهَ الّا أنْتَ سُبْحَانَكَ انِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَاغْفِرْلِى ذَنْبِى انَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الّا أنْتَ» وبعد از دو تكبير ديگر بگويد: «لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ فِى يَدَيْكَ وَالشَرُّ لَيْسَ الَيْكَ وَالْمَهْدِيُّ مَنْ هَدَيْتَ لا مَلْجَأَ مِنْكَ الّا الَيْكَ سُبْحَانَكَ وَحَنَانَيْكَ تَبَارَكْتَ وَتَعَالَيْتَ سُبْحَانَكَ رَبَّ الْبَيْت». وبعد از دو تكبير ديگر بگويد: «وَجَّهْتُ وَجْهِى لِلَّذِى فَطَرَ السَّموَاتِ وَالأرْضَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ حَنِيْفاً مُسْلِماً وَمَا أنَا مِنَ الْمِشْرِكِيْنَ انَّ صَلاتِى وَنُسُكِى وَمَحْيَاى وَمَمَاتِى للَّه رَبِّ الْعَالَمِيْنَ لا شَرِيْكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأنَا مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ».

وبعد: «أعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ» گفته وسوره حمد را بخواند.

قيام (ايستادن)

قيام در موقع گفتن تكبيرهً الاحرام وقيام متصل به ركوع مقوّم ركن است نه اين‌كه ركن نماز باشند، پس كسى كه در حال نشسته تكبير بگويد اگرچه از روى سهو وفراموشى باشد يا در حال نشستن ركوع انجام دهد اگرچه از روى سهو يا خميده برخيزد تا به ركوع رسد نمازش باطل مى‌شود، ولى قيام درغير اين دو مانند قيام موقع خواندن حمد وسوره يا خواندن تسبيحات اربعه وقيام بعد از ركوع اگرچه واجب هستند ولى مقوم ركن نيستند، پس اگر سهواً حمد يا تسبيحات را نشسته بخواند وبراى ركوع قيام كند وبعد متوجه شود، همچنين اگر قيام بعد از ركوع را فراموش كند و به سجده برود، نمازش صحيح است.