خواهد داد.

تهمت زدن به مؤمن از گناهان كبيره است. تهمت بيان عيبى است كه در طرف نيست. از ديگر گناهان كبيره اين است: دشنام دادن به مؤمن، اهانت، سخن چينى كه منجر به اختلاف گردد، قياده كه رفت و آمد ميان دو نفر به منظور گردآوردن آن دو براى رابطه نامشروع است. فريب دادن مسلمانان، كوچك شمردن گناه و ريا و ...

(مسأله 32) عدالت به مجرد ارتكاب معصيت از بين مى‌رود و با توبه وپشيمانى حقيقى بازمى گردد و در از بين بردن عدالت فرقى ميان گناه صغيره وكبيره نيست.

(مسأله 33) اگر قبل از احتياط يا بعد از آن (در اين رساله شريفه) فتوا باشد آن احتياط، مستحب است ومى توان آنراترك نمود واگرقبل يابعدازآن فتوايى نباشد آن احتياط، احتياط واجب است ومكلف بايد به آن عمل نمايد. در مواردى كه اشكال وتأمل آمده است- مثلًا اگر گفتيم: جايز است بنابراشكال يا جايز است بنابر تأمل- مقصود احتياط مستحب است و اگر گفتيم: بنابراشكال واجب است يا بنابر تأمل، مقصود فتواى به وجوب است و اگر گفتيم: مشهور چنين فرموده اند يا چنين گفته شده يا در آن تأمل و اشكال است مقصود لزوم عمل به احتياط است.

(مسأله 34) بسيارى از مستحباتى كه در ابواب اين رساله ذكر شده استحبابش بر اساس قاعده تسامح در ادله سنن است وچون آن قاعده نزد ما ثابت نيست، بايد مستحبات را به اميد آن‌كه فعلش مطلوب است يعنى به قصد رجاء انجام داد، و مكروهات را بايد به اميد آن‌كه تركش مطلوب است رها كرد.