شما كه بيمار يا مسافر باشند، روزهاى
ديگرى را [به همان تعداد] روزه بگيرند و بر كسانى كه توان جسمانى ندارند، [پير و
مريض و ممنوع پزشكى هستند] لازم است كفارهاى كه اطعام يك فقير در هر روز مقرر
شده، بپردازند. پس هر كس از سر دلخواه و رضاى قلب بيشتر نيكى كند [و علاوه بر
فريضه، براى سير كردن فقرا هر چه بيشتر بپردازد] براى او بهتر است و البته نفس روزه
گرفتن براى وجود شما مفيد است، اگر خوب دقت كنيد، به فوايد آن [از جهات مختلف] پى
خواهيد برد* ماه رمضان، همان ماه است كه قرآن مجيد كه وسيله هدايت انسان و حاوى
مواعظ و بيانات هدايتگر و نيز شاخص بين حق و باطل است، در آن نازل فرموده شده است.
پس هر كس از شما كه در محل اقامت خود حاضر باشد بايد روزه بدارد و آن كس كه مسافر
و يا مريض باشد به شماره روزههاى خورده شده در ماههاى ديگر روزه بدارد؛ خداوند
راحتى و آسانى براى شما اراده فرموده نه سختى و رنج، تا شماره حكم مقرر را تكميل
كنيد و خداوند را به پاس آن كه شما را هدايت فرموده تكبير گوييد و بر شماست كه
شكرگزار الطاف ذات اقدسش باشيد».
همانگونه كه پيداست اين آيات كريمه به جهت اعلام وجوب روزهدارى براى
بندگان نازل شده است؛ فريضهاى كه در تحمل مشقتبار آن خيرات و عطايا و رشد و
هدايت نهفته است.