روزهايى كه پاك بوده است روزه واجب گرفته باشد، بايد آن روزه را قضاء نمايد.

پنجم- غسل مسّ ميّت و احكام آن:

منظور از مسّ ميّت آن است كه انسان جايى از بدن خود را به بدن ميّت برساند، يا جايى از بدن ميّت را به بدن خود برساند.

282- اگر كسى بدن انسان مرده‌اى را كه سرد شده، و او را غسل نداده‌اند مسّ كند، بايد غسل مسّ ميّت انجام دهد، چه در خواب مسّ نمايد يا در بيدارى، با اختيار مسّ كند يا بدون اختيار، حتىّ اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان آن ميّت برسد.

283- براى مسّ بچّه مرده- حتى جنين سقط شده‌اى كه چهار ماه او تمام شده باشد- غسل مسّ ميّت واجب است؛ ولى اگر جنين چهار ماهه‌اى مرده به دنيا بيايد، براى مادر او غسل نفاس كافى است، اگرچه قصد غسل مسّ ميّت نكند.

284- اگر انسان ميّتى را كه سه غسل او كاملًا تمام شده است مسّ نمايد، غسل بر او واجب نمى‌شود؛ ولى اگر پيش از آنكه غسل سوم تمام شود جايى از بدن او را مسّ كند- اگرچه غسل آن قسمت تمام شده باشد- بايد غسل مسّ ميّت انجام دهد.

285- اگر از بدن انسان زنده يا انسان مرده‌اى كه غسلش نداده‌اند قسمتى كه داراى استخوان است جدا گردد، و پيش از آنكه قسمت جدا شده را غسل دهند شخصى آن را مسّ نمايد، بايد غسل مسّ ميّت انجام دهد؛ ولى اگر قسمتى كه جدا شده است استخوان نداشته باشد، براى مسّ آن غسل واجب نيست.

286- كسى كه غسل مسّ ميّت انجام داده است، اگر بخواهد نماز بخواند لازم نيست وضوء بگيرد.

287- براى كسى كه بعد از مسّ ميّت غسل نكرده، توقف در مسجد و جماع و خواندن آيه‌هايى كه سجده واجب دارند مانعى ندارد، پس حال مسّ ميت حال حدث اصغر است، با اين فرق كه مسّ ميّت موجب غسل مى‌باشد.

ششم- غسل ميّت:

288- غسل ميّت يكى از غسلهاى واجب است، و چون از مسائل مربوط به اموات مى‌باشد در