بدهد، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود، ولى زنى را كه نُه سالش تمام نشده يا معلوم باشد حامله است اگر بعد از نزديكى طلاق دهند، اشكال ندارد و همچنين است اگر يائسه باشد يعنى اگر سيّده است بيشتر از شصت سال و اگر سيّده نيست بيشتر از پنجاه سال داشته باشد.

1838- مراد از رجوع در طلاق رجعى آن است كه مرد در زمان عده همسر مطلّقه‌اش حرفى بزند يا كارى انجام دهد كه از آن انصراف از طلاق و پذيرفتن مجدد همسر مطلّقه استفاده مى‌شود، مثل نزديكى با زوجه، لمس، يا بوسيدن همسر مطلّقه و يا انجام هر كارى كه در زمان طلاق بين آن زن و مرد جائز نبوده است.

1839- لازم نيست شوهر براى رجوع كردن شاهد بگيرد يا به زن خبر دهد، بلكه اگر بدون اينكه كسى بفهمد بگويد به زنم رجوع كردم صحيح است؛ ولى مستحب است شاهد بگيرند تا تخاصم و نزاع واقع نشود.

1840- اگر شوهر، زوجه خود را دو بار طلاق دهد و بعد از هر طلاق به او رجوع كند يا دو بار او را طلاق دهد و بعد از هر طلاق و گذشتن عده با او ازدواج كند يا بعد از يك طلاق به او رجوع و بعد از طلاق ديگر او را عقد نمايد، پس از طلاق سوم آن زوجه بر او حرام مى‌شود، حتى اگر سه طلاق را در مجلس واحد انجام دهد.

پنجم- عدّه و احكام آن:

1841- پس از آنكه زن توسط يكى از امورى كه در فقره بعد ذكر مى‌شود از شوهر خود جدا گردد بايد مدتى را كه در شرع مقدس تعيين شده از ازدواج با ديگرى خوددارى نمايد.

1842- امورى كه واجب است براى آنها زوجه مدخوله عدّه نگهدارد عبارتند از: 1- وفات زوج، 2- طلاق همه اقسامش، 3- فسخ عقد به سبب عيوب، 4- ارتداد همسر مسلمان، 5- مسلمان شدن همسر كافر، 6- رِضاع، 7- وطى به شبهه مجرد از عقد يا با عقد، 8- پايان يافتن يا بخشش مدت عقد موقت، در صورتى كه زوجه مدخوله باشد.

1843- ابتداى عده طلاق آخرين لحظه صيغه طلاق مى‌باشد، چه زن بداند طلاقش داده‌اند يا نداند؛ پس اگر بعد از تمام شدن عده بفهمد كه او را طلاق داده‌اند، لازم نيست دوباره عده‌