احكام و آداب مربوط به معاشرت‌

احكام و آداب مربوط به معاشرت بطور فشرده از فقرات فقهيه جلد 9 ذكر مى‌شوند.

1722- معاشرت و روابط بين مسلمانان بايد بر اساس برادرى و رعايت حقوق و حيثيّت و نواميس تنظيم گردد؛ پس امورى از قبيل: عدالت، احسان، صداقت، احترام، فداكارى، خوش خلقى، رفق و نرمى، نصيحت و خيرخواهى، تواضع و فروتنى، انصاف، بخصوص اگر طرف معاشرت پدر و مادر و بستگان، بزرگان دين و دانش، اساتيد، زنان، خردسالان، افراد محروم و مستضعف و سالخورده يا مصيبت زدگان باشند، بايد رعايت شود.

1723- بر مسلمانان لازم است روابط اجتماعى خود را از امورى همچون: غيبت، تهمت، حسد، تكبر، تجسس، دروغ، تملق، خدعه و مكر، رشوه، سوء ظن، فتنه‌انگيزى، خيانت، نفاق، تضييع حقوق يكديگر و ظلم، حيله، انتقام، سخريه و استهزاء، افراط در مزاح و شوخى، بهتان، پاك گردانند و سائر گناهانى كه در جلد اول فقرات فقهيّه، پاورقى صفحه 21 تا آخر صفحه 24 ذكر شده مرتكب نشوند.

1724- هيچ مسلمانى نبايد نسبت به مسائل و مشكلات ساير مسلمانان بى‌تفاوت باشد، و به اندازه قدرت و توان خود موظف است در اصلاح امور دينى و دنيايى ديگران اقدام نمايد.

1725- اگر پدر با عيالش خلوت كرده باشد، جائز نيست پسر بى‌اذن بر پدر وارد شود؛ ولى اگر پسر با عيالش خلوت كرده باشد، پدر مى‌تواند بدون اذن بر پسر وارد شود؛ ولى در اين مورد هم احتياط بهتر است.