چهارم: دختران برادر با عموها.

پنجم: دختران خواهر با دايى‌ها، يعنى دختران خواهر شخص ابوينى باشند يا پدرى و يا مادرى و دخترِ دختر اينها و دختر پسر اينها هرچه پايين روند.

ششم: عمه‌هاى شخص و پدر و مادرش با برادرزاده‌ها.

هفتم: خاله‌هاى شخص وپدر ومادرش با خواهرزاده‌ها.

ضابطه كلى: هر زنى كه خواهر زنى باشد كه شخص- مرد- به ولادت از طرف پدر يا مادر منسوب به اوست چه بلاواسطه و چه با وسايط زياد همه با آن زن محرمند.

1663- نسب شرعى آن است كه به وسيله وطى حلال به دست آمده باشد كه بر آن آثارى مانند توارث بين منسوبين و حرمت ازدواج و حليت نظر و وجوب اطاعت و امثال اينها مترتب مى‌شود.

1664- نسب به دست آمده از وطى به شبهه و نيز نسب مللى كه مسلمان نيستند در صورتى كه طبق معتقدات خود نكاح را انجام داده باشند ملحق به نسب شرعى مى‌باشد.

دسته دوم- محارم رِضاعى:

1665- شير دادن دايه- مرضعه- در صورتى محرميّت ايجاد مى‌كند كه جامع شرائط زير باشد:

1- شير مرضعه از وطى جائز حاصل شده باشد، 2- شير مرضعه بعد از زايمانش باشد، 3- بچه از زن زنده شير بخورد، 4- بچه از پستان مرضعه شير را بمكد، 5- شير خالص باشد، 6- شير مربوط به يك شوهر باشد، 7- بچه مقدار معتبر شير را بخورد، 8- بچه شير را قى نكند، 9- دو سال بچه تمام نشده باشد.

1666- مقدار معتبرى كه بچه بايد شير بخورد به سه قسم تعيين حدود شده: 1- به حسب اثر، يعنى طفل به قدرى از شير مرضعه بخورد كه از آن شير گوشت در بدنش برويد و استخوانش محكم شود، 2- به حسب زمان، يعنى طفل يك شبانه روز بطور متّصل از شير آن مرضعه بخورد و غذايش در اين مدّت منحصر به شير او باشد، 3- به حسب عدد، يعنى طفل پانزده رَضعه- يعنى پانزده مرتبه به مقدارى كه سير شود- از شير مرضعه بخورد؛ و در اين مورد بايد چهار شرط مراعات شود:

اول: در هر بار طفل بطور كامل شير بخورد و سير شود و خودش پستان را رها كند.

دوم: رضعه‌هاى پانزده‌گانه پشت سر هم باشند، و در بين اين عدد شكم بچه از شير زن ديگر