به حكم مسلمان باشد، 10- مردن شكار، به خاطرگزيدن و زخمى نمودن توسط سگ باشد، 11- صياد، حيوان شكار شده توسط سگ را زنده نيابد و يا اگر زنده يافت، مهلت ذبح نداشته باشد و الا بايد آن را ذبح كند تا حلال شود.

صورت دوم- صيد به وسيله ابزار جَمادى:

ابزار جَمادى ابزارى مانند اسلحه- اعم از تفنگ و كمان- نيزه، شمشير، دام، تور، قلّاب و ... است.

شرائط شكار با ابزار و وسائل جمادى:

1568- همه شرائط شكار با حيوان، در صيد به وسيله ابزار جمادى نيز شرط مى‌باشند مثلًا اگر تير را به هدفى ديگر و يا به طرف دشمن و يا خوكى بيندازد ولى به آهو اصابت كند و آن را بكشد، آهوى كشته شده حلال نيست، هرچند هنگام تيراندازى تصادفاً به خاطر غرضى نام خدا را هم برده باشد، و همه آن احكام در اينجا نيز جريان دارد. و شرط ديگر حليّت حيوان صيد شده توسط ابزار جمادى آن است كه مرگ شكار تنها مستند به ابزارى باشد كه شكار با آن حلال است، واگر چيز ديگرى غير از آن ابزار سبب قتل حيوان شده باشد- مثلًا بعد از رسيدن تير به شكار، حيوان از كوه پرت گردد و يا در آب غرق شود، گوشت آن حيوان حلال نيست؛ بلكه در صورتى هم كه شكارچى نداند تير او سبب مستقل در قتل حيوان بوده يا نه، باز حيوان شكار شده حلال نيست.

تذكيه ماهى و ملخ:

1569- تذكيه- حلال شدن- ماهى به يكى از دو طريق زير است: 1- آن را زنده از آب خارج كنند، 2- اگر بخودى خود از آب بيرون افتاده، قبل از مردنش آن را بگيرند، چه با دست و چه با ابزارى نظير تور و ...

1570- اگر ماهى فَلْس‌دار- پولك دار- را زنده از آب بگيرند و بيرون از آب جان بدهد، پاك است و خوردن آن حلال مى‌باشد؛ و چنانچه در آب بميرد، پاك است اما خوردن آن حرام مى‌باشد؛ ولى خوردن ماهى بدون فَلْس حرام است.

1571- در حلال شدن ماهى مسلمان بودن صياد وبردن نام خدا هنگام بيرون آوردنش از آب و يا هنگام گرفتن آن بعد از بيرون افتادن از آب شرط نيست.