حبس و اخوات آن (عُمْرى‌، رُقْبى‌، سُكْنى‌)

تعريف واحكام حبس و اخوات آن (عُمْرى‌، رُقْبى‌، سُكْنى‌) بطور فشرده از فقرات فقهيه، جلد 6 ذكر مى‌شوند: منظور از حبس ملك، آن است كه مالك حق انتفاع ملك خود را به فرد معيّن يا جهت معيّنى كه وقف بر آن جائز مى‌باشد واگذار نمايد.

منظور از عمرى آن است كه مالك بهره ملكش را به مدّت عمر خود يا عمر فرد منتفع يا عمر شخصى ديگر واگذار نمايد، چون مدّت حق انتفاع در عمرى، عمر يكى از طرفين يا عمر شخص ثالث مى‌باشد آن را عمرى گويند.

منظور از رُقبى‌ آن است كه مالك بهره‌برى از ملكش را تنها تا زمان معيّن مثلًا يك يا دو سال و يا ...، به شخص يا به جهتى واگذار كند، كلمه رقبى از ارتقاب به معنى انتظار است، زيرا مالك انتظار انقضاء مدّت را مى‌كشد تا از ملك خود منتفع گردد.

منظور از سُكنى‌ آن است كه مالك حق سكونت در مسكن را به شخصى واگذار كند و اين حق ممكن است به طريق عمرى، يا رقبى و يا بصورت مطلق قرار داده شود، چون سكونت در خانه بيشتر مورد انتفاع قرار مى‌گيرد بدين جهت اين نوع واگذارى را سكنى يا حق سكنى ناميده‌اند.

تذكر- موضوعات و فقرات مربوط به اين بخش بطور كامل در جلد ششم فقرات فقهيّه، صفحات 287 تا 298 بيان شده‌است.