شراب، و سائر نجاساتى كه منفعت حلال ندارند- جائز نيست.

1376- شروط راجع به منفعت در اجاره عبارتند از: 1- منفعت مال باشد، 2- منفعت عين مورد اجاره در جهت حلال بكار گرفته شود، 3- نوع منفعت مورد اجاره را معيّن نمايند، 4- منفعت مورد اجاره معلوم باشد، 5- منفعت عين مورد اجاره قابل انتقال باشد، 6- حصول منفعت براى مستأجر شرعاً ممكن باشد، 7- تعيين مدّت انتفاع در چيزهايى كه بايد مدّت آنها معلوم باشد؛ البته در كاروانسرا و مسافرخانه و ...، كه مسافرين و زوّار در آنها منزل مى‌كنند و معلوم نيست چقدر در آنجا مى‌مانند، اگر اين افراد با صاحب اماكن مذكوره قرار بگذارند كه مثلًا شبى يك تومان بدهند و صاحب آنها به اين قرارداد راضى شود، استفاده از آنها اشكال ندارد؛ ولى چون مدّت را معلوم نكرده‌اند قرار آنها به صورت اجاره صحيح نيست و صاحب مكان هر وقت بخواهد مى‌تواند آنان را بيرون كند.

سوم- احكام مربوط به اجاره:

1377- هر چيزى كه منافع محلّله عقلائيّه دارد و با انتفاع از آن عينش باقى مى‌ماند و از بين نمى‌رود، اجاره آن صحيح است؛ مگر در موارد استثناء شده، نظير اجاره دادن زمينى كه آب بر آن نمى‌نشيند جهت زراعت، و اجاره دادن زمين در ازاء مقدارى از محصولى كه از آن بدست مى‌آيد، و اجاره دادن زمين شوره‌زارى كه به هيچ وجه قابل اصلاح نمى‌باشد و سائر جاهايى كه اجاره زمين، درخت و نفس صحيح نمى‌باشد.

1378- اذن شوهر در اجير شدن همسرش براى شير دادن به بچّه ديگرى معتبر نيست؛ مگر اينكه بواسطه آن حق شوهر از بين برود، كه در اين صورت جائز نيست بدون اجازه او اجير شود.

1379- چون شير زن مال خود اوست، مى‌تواند براى شير دادن به فرزند شوهرش، از او مزد بگيرد، چه فرزند شوهر از خود آن زن باشد و چه از زن ديگر.

1380- اجير شدن و اجرت گرفتن براى آموزش مقدار واجب از اصول و فروع دين و تعليم مقدار واجب از قرآن- مثل حمد و سوره- و گفتن اذان جائز است، و نيز اجير شدن و گرفتن اجرت براى آموزش فقه، حديث، تعليم قرآن و سائر آموزشهاى مستحب و مباح، جائز مى‌باشد.