8- ابن السبيل.

اول و دوم- فقير و مسكين:

936- فقير شرعى كسى است كه نمى‌تواند مخارج ساليانه خود و افراد تحت تكفّلش- اعم از قوت ساليانه يا به حسب شؤونش سائر ضروريّات زندگى، مثل اثاثيّه منزل يا بدهيهايى كه وقت پرداخت آنها رسيده يا ...- را تأمين نمايد و كسب و كارى هم ندارد كه بالفعل يا بالقوّة بتواند مخارج مذكوره را تأمين نمايد و كسى هم تبرعاً مخارج او را تأمين نمى‌كند، پس كسى كه مى‌تواند از راه درآمد املاك يا صنعت يا كارگرى يا گرفتن اجاره املاك و امثال اينها، مخارج ساليانه خود و افراد تحت تكفّلش را تأمين كند شرعاً فقير نمى‌باشد. و مسكين شرعى كسى است كه وضع اقتصادى او بدتر از فقير باشد.

937- احتياط واجب است كه فقير و مسكين بيش از مخارج ساليانه خود و افراد تحت تكفّل خود از زكات نگيرند، و اگر مقدارى پول يا جنس دارند، فقط به اندازه كسرى مخارج ساليانه خود و افراد تحت تكفّل خود زكات بگيرند.

سوم- عاملين بر زكات:

938- عاملين بر زكات كسانى هستند كه از طرف امام معصوم عليه السلام يا از طرف نائب آن حضرت مأمور جمع آورى و نگهدارى و حساب زكات شده‌اند و وظيفه دارند آن را به امام معصوم عليه السلام يا نائب آن حضرت و يا فقراء برسانند.

چهارم- المؤلّفة قلوبهم:

939- سهم المؤلّفة قلوبهم- به دو گروه تعلق مى‌گيرد:

گروه اول: كفارى كه اگر زكات به آنان داده شود، يا به دين اسلام گرايش پيدا مى‌كنند و يا در امور اهمّ مربوط به جامعه اسلامى- از قبيل جهاد يا دفاع يا ...- به مسلمانان كمك مى‌كنند.

گروه دوم: مسلمانانى كه ايمان آنها ضعيف است، و اگر به وسيله زكات از آنها دلجويى شود، ايمان و اعتقاد آنها تقويت مى‌شود و رغبت به همراهى با ديگر مسلمين در امور اهمّ مربوط به جامعه اسلامى- از قبيل جهاد يا دفاع يا ...- پيدا مى‌كنند.

پنجم- رِقاب (بردگان و كنيزان):

رقاب در اين عصر وجود ندارد.