ركعت خوانده است؛ و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى‌كند- مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده، يا يك ركعت- به هر طرف از شك كه عمل كند نمازش صحيح است.

761- اگر نمازگزار در يكى از كارهاى نماز نافله شك كند، خواه ركن باشد يا غير ركن، چنانچه محل آن نگذشته، بايد آن را بجا آورد؛ و اگر محل آن گذشته است نبايد به شك خود اعتناء كند.

دسته سوم- شكّهاى صحيح:

762- اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتى براى نمازگزار يكى از شكهاى صحيح پيش آيد، بايد فكر كند، پس اگر به يك طرف شك يقين يا گمان پيدا كرد، همان طرف را بگيرد؛ و گرنه به دستورهايى كه گفته مى‌شود عمل نمايد.

763- شكهاى صحيح نُه دسته مى‌باشند:

اول: شك بين دو و سه بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده است، و يك ركعت ديگر بخواند، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود بجا آورد.

دوم: شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.

سوم: شك بين دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بر چهار بگذارد، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و سپس دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد؛ و بنابر اقوى نماز احتياط ايستاده را بر نماز احتياط نشسته، مقدم كند.

چهارم: شك بين سه و چهار، كه در هر جاى نماز باشد، نمازگزار بايد بنا بر چهار بگذارد، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد.

پنجم: شك بين چهار و پنج در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد بخواند، و نماز را سلام دهد، و بعد يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد.

ششم: شك بين سه و پنج در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد بخواند، و بعد از