748- براى عطسه كننده- و لو اينكه در حال نماز باشد- مستحب است كه انگشت خود را بر بينى‌اش بگذارد و بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و يا بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِه‌».

و مستحب است بر شنونده عطسه- و لو اينكه در حال نماز باشد به عطسه كننده بگويد:

«يَرْحَمُكَ اللَّهُ» و يا بگويد: «يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ»، و نيز بر عطسه كننده مستحب است كه در جواب او بگويد: «يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ».

يازدهم- مواردى كه شكستن نماز واجب، جائز است:

749- شكستن نماز واجب اختياراً حرام است؛ ولى براى حفظ مال يا جلوگيرى از ضرر مالى يا بدنى، و ظاهراً براى هر غرض دينى يا دنيوى كه مورد اهتمام نمازگزار است، مانعى ندارد.

750- اگر حفظ جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است يا حفظ مالى كه نگهدارى آن واجب مى‌باشد بدون شكستن نماز شخص نمازگزار ممكن نباشد، بايد نماز را بشكند؛ ولى شكستن نماز براى حفظ مالى كه اهميّت ندارد مكروه است.

751- اگر شخص بدهكار در وسعت وقت مشغول نماز شود، و در بين نمازش طلبكار طلب خود را از او مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد، بايد در همان حال بپردازد؛ ولى اگر پرداخت طلب او بدون شكستن نماز ممكن نباشد، بايد نماز را بشكند و طلب او را بدهد، سپس نماز را بخواند. 752- كسى كه بايد نماز را بشكند، اگر نماز را تمام كند معصيت كرده است، ولى نمازش صحيح مى‌باشد؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه دوباره آن نماز را بخواند.

753- اگر نمازگزار تا پيش از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد كه اذان يا اقامه را فراموش كرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد مى‌تواند براى گفتن آنها نماز را بشكند.

دوازدهم- احكام خلل در نماز:

754- اگر نمازگزار به واسطه ندانستن مسأله چيزى از واجبات نماز را كم يا زياد كند، نمازش‌