633- هنگامى كه نمازگزار در حال نماز ايستاده است، اگر از روى ناچارى يا فراموشى بدن را حركت دهد يا به طرفى خم شود يا به جايى تكيه كند اشكال ندارد؛ مگر در قيام موقع گفتن تكبيرة الإحرام و قيام متّصل به ركوع، كه اگر در اين دو قيام از روى فراموشى هم به قدرى خم شود كه نگويند ايستاده است نمازش باطل مى‌شود.

634- موقعى كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزى است- حتى ذكرهاى مستحب- نبايد راه برود، و نيز در موقعى كه مى‌خواهد كمى به طرف جلو يا عقب برود يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، نبايد چيزى بگويد؛ به استثناء ذكر «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِه‌ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ» كه نمازگزار بايد اين ذكر را در حال برخاستن براى ركعت بعد بگويد.

635- حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد و سوره اشكال ندارد؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه آنها را حركت ندهند.

636- تا انسان مى‌تواند ايستاده نماز بخواند نبايد بنشيند، و كسى كه بدنش در موقع ايستادن بى‌اختيار حركت مى‌كند يا مجبور است به چيزى تكيه دهد يا بدنش را كج كند يا خم شود يا پاها را بيش از حد معمول باز بگذارد، بايد هر طور كه مى‌تواند ايستاده نماز بخواند.

637- تا وقتى كه نمازگزار مى‌تواند بنشيند، نبايد خوابيده نماز بخواند؛ و اگر نتواند راست بنشيند، بايد هر طور كه مى‌تواند بنشيند؛ و اگر به هيچ قسم نمى‌تواند بنشيند، بايد به پهلوى راست بخوابد، به طورى كه روى او به طرف قبله باشد؛ و اگر از اين هم عاجز است، بايد به پهلوى چپ بخوابد؛ و اگر اين هم ممكن نيست، بايد به پشت بخوابد، به طورى كه كف پاهاى او رو به قبله باشد.

638- كسى كه نشسته نماز مى‌خواند، اگر در بين نماز بتواند بايستد، بايد مقدارى را كه مى‌تواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته، نبايد چيزى بخواند.

سوم- تكبيرة الإحرام:

639- «اللَّهُ اكْبَر» مقارن با نيّت نماز را تكبيرة الإحرام گويند، و نمازگزار با گفتن اين جمله داخل نماز مى‌شود، و تا زمانى كه با گفتن سلام از نماز خارج نشده، بايد از انجام تمام كارهايى كه بر نمازگزار حرام است خوددارى نمايد.