آن پاك مى‌باشند؛ ولى اگر آن را جدا كنند، تا وقتى كه ندانند در حد مائع بوده و با رطوبت مُسريه مَيته ملاقات كرده است يا نه پاك مى‌باشد؛ اما اگر وقت افتادنش نبوده است، پاك بودن كيسه و مائع موجود در آن محلّ اشكال مى‌باشد.

167- چيزهاى مرطوبى مانند داروهاى روان و عطر و روغن و واكس و صابون و ...

كه از خارج كشور وارد بازار اسلامى مى‌شوند، اگر انسان يقين به نجاست آنها نداشته باشد محكوم به طهارت هستند.

پنجم- خون:

168- خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است؛ ولى خون حيواناتى مانند ماهى، پشه، كك و ... كه خون جهنده ندارند پاك مى‌باشد.

169- اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه در شرع معيّن شده است ذبح كنند، و خون آن به مقدار متعارف بيرون آيد، خونى كه در بدنش مى‌ماند- خواه در رگ حيوان باشد يا در دل و جگر آن يا در غير اينها- پاك است، و چنانچه جزء گوشت شده باشد خوردنش هم اشكال ندارد؛ امّا اگر به علت نفس كشيدن يا به واسطه اينكه سر حيوان در جاى بلندى بوده است خون به بدن حيوان برگردد يا به مقدار متعارف خارج نشود، خونى كه در بدنش مى‌ماند نجس مى‌باشد.

170- اگر كسى شك كند خونى كه در بدن حيوان ذبح شده مانده پاك است يا نجس، چنانچه احتمال بدهد كه تنفس حيوان باعث برگشتن خون شده است، مقدار باقى مانده پاك مى‌باشد؛ امّا اگر احتمال دهد به جهت اينكه سر حيوان در جاى بلندى بوده تمام خون از بدنش خارج نشده است، خون باقى مانده نجس مى‌باشد.

171- اگر حيوان حرام گوشت را به دستورى كه در شرع معيّن شده است ذبح كنند، و خون آن به مقدار متعارف بيرون آيد، خونى كه در بدنش مى‌ماند نجس است.

172- تمام خون برّه‌اى كه به تذكيه مادرش محكوم به تذكيه شده است پاك مى‌باشد؛ ولى أحوط اجتناب از آن است.