اعم از گوسفند و گاو و شتر و آهو و ...- و حيواناتى كه گوشتشان مكروه است- مانند اسب و الاغ و قاطر و ...- پاك مى‌باشد.

142- بول و غائط بزغاله و هر حيوان حلال گوشتى كه شير خوك خورده و از آن استخوانش محكم شده است نجس مى‌باشد.

143- اگر فضله‌اى به لباس كسى برسد و نداند نجس است يا پاك، چنانچه يقين داشته باشد كه فضله حيوان حرام گوشت است، و لكن نداند از پرنده است يا از حيوان ديگر، در اين صورت نجس مى‌باشد؛ ولى اگر نداند از حيوان حرام گوشت است يا از حيوان حلال گوشت، پاك مى‌باشد، هرچند گوشت او به مقتضاى اصل محكوم به حرمت است، و همچنين اگر نداند آن فضله از حيوانى است كه خون جهنده دارد يا نه، باز هم پاك مى‌باشد، پس اگر فضله‌اى به لباس انسان برسد و شك كند فضله موش است يا مارمولك پاك مى‌باشد.

144- فضله مار و حيوانات دريايى كه معلوم نيست داراى خون جهنده هستند پاك مى‌باشد.

سوم- مَنى:

145- منى انسان و حيواناتى كه خون جهنده دارند نجس است.

146- رطوبتهاى انسان و حيوانات- غير از كافر و سگ و خوك- مانند آب دهان، آب بينى و آب چشم و حتى رطوبتهاى قُبُل و دُبُر- اگر از بول و غائط نباشند- پاك هستند.

چهارم- مردار:

147- مردار حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است، چه خودش مرده باشد يا به غير دستورى كه در شرع معين شده است آن را ذبح كرده باشند؛ امّا مردار حيواناتى كه خون جهنده ندارند مثل ماهى- اگرچه در آب بميرد- و مار و عقرب و ... پاك مى‌باشد.