120- چيزى كه انسان شك دارد استخوان يا سرگين يا از چيزهاى لازم الاحترام است يا غير اينها، استنجاء با آن جائز مى‌باشد؛ ولى اگر در آبى شك كند مطلق است يا مضاف، تا علم به مطلق بودن آن پيدا نكند نبايد با آن استنجاء نمايد.

121- كسى كه شك دارد مخرج را تطهير كرده است يا نه، بايد آن را تطهير نمايد، اگرچه هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى‌كرده است.

122- اگر كسى بعد از نماز شك كند كه قبل از نماز مخرج بول يا غائط را تطهير كرده بود يا نه، نمازى كه خوانده است صحيح مى‌باشد؛ ولى براى نمازهاى بعد بايد مخرج را تطهير كند.

مستحبات مربوط به تخلّى:

123- مستحبات راجع به تخلّى شانزده چيز مى‌باشند:

1- انسان در هنگام تخلّى جاى مناسبى براى بول كردن پيدا كند، تا بول به بدن و لباس او ترشح ننمايد، 2- در جايى بنشيند كه كسى او را نبيند، 3- تا به خلوتگاه نرسيده است كشف عورت نكند، 4- موقع وارد شدن به مكان تخلّى اول پاى چپ را داخل كند، و هنگام بيرون آمدن اول پاى راست را بيرون بگذارد، 5- در حال تخلّى سر را بپوشاند، 6- سنگينى بدن را بر پاى چپ بيندازد، 7- در استنجاء- خصوصاً استنجاء از بول- تعجيل كند، 8- در حال استنجاء مانند حال تخلّى بنشيند، 9- استنجاء از غائط را بر استنجاء از بول مقدم دارد، 10- در صورتى كه با سنگ استنجاء مى‌نمايد، از سنگهايى استفاده كند كه در استنجاء استعمال نشده باشند، 11- تعداد سنگهاى استنجاء را فرد قرار دهد، مثلًا اگر نقاء با چهار سنگ حاصل مى‌شود يك سنگ ديگر اضافه كند و ...، 12- در جايى كه استجاء به غير آب جائز است- يعنى غائط بيش از مقدار معمول مخرج را آلوده نكرده است- استنجاء با آب را بر استنجاء با سنگ و چيزهاى ديگر مقدم دارد، 13- آبى را كه مى‌خواهد با آن استنجاء نمايد بررسى كند كه حشره يا حيوان سمّى در آن نباشد، 14- اگر استنجاء متوقّف باشد بر اينكه با دست آب بردارد، پيش از آنكه‌