دهد؛ و چنانچه از روى فراموشى سجده سهو را بجا نياورد، هر وقت يادش آمد بايد فوراً آن را انجام دهد، اگرچه چند روز بر او گذشته باشد، و اعاده اصل نماز بر او واجب نيست؛ بلكه بنابر اقوى هرگاه ابداً سجده سهو را بجا نياورد، نمازش باطل نمى‌شود.

1474- اگر نمازگزار سهواً تسبيحات اربعه را نگويد يا سهواً آنها را بيشتر از سه مرتبه بگويد، احتياط مستحب آن است كه بعد از سلام نماز دو سجده سهو بجا آورد.

1475- اگر نمازگزار در جايى كه نبايد نماز را سلام بدهد سهواً بگويد: «السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى‌ عِبادِ اللَّهِ الصَّالِحينَ» يا سهواً بگويد: «السَّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ» بايد دو سجده سهو بجا آورد؛ ولى اگر اشتباهاً مقدارى از اين دو سلام را بگويد، يا بگويد: «السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ» احتياط مستحب آن است كه دو سجده سهو بجا آورد.

1476- اگر نمازگزار در جايى كه نبايد نماز را سلام دهد اشتباهاً هر سه سلام را بگويد، بجا آوردن دو سجده سهو براى او كافى است.

1477- اگر نمازگزار يك سجده يا تشهد را فراموش كند، و پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد، بايد برگردد و فراموش شده را بجا آورد، و بعد از نماز بنابر احتياط واجب براى ايستادن بيجا دو سجده سهو بجا آورد.

1478- اگر نمازگزار در ركوع يا بعد از آن يادش بيايد كه از ركعت قبل يك سجده يا تشهد را فراموش كرده است، بايد بعد از سلام نماز سجده يا تشهد فراموش شده را قضاء نمايد، و بعد از آن دو سجده سهو بجا آورد.

شك و خلل در سجده سهو:

1479- اگر نمازگزار شك كند كه سجده سهو بر او واجب شده است يا نه، لازم نيست سجده سهو بجا آورد.

1480- اگر نمازگزار بداند چيزى كه انجام آن باعث وجوب سجده سهو مى‌باشد از او صادر شده است، ولى شك كند كه سجده سهو را انجام داده است يا نه، بايد سجده سهو را انجام دهد.

1481- اگر نمازگزار شك كند كه سجده سهو را صحيح انجام داده است يا نه، بايد