چهارم: تشهد را فراموش كند.

پنجم: در نماز چهار ركعتى بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده است يا پنج ركعت.

1460- اگر نمازگزار در جايى كه بايد بايستد- مثلًا موقع خواندن حمد و سوره- اشتباهاً بنشيند، يا در جايى كه بايد بنشيند- مثلًا موقع خواندن تشهّد- اشتباهاً بايستد، بنابر احتياط واجب بايد دو سجده سهو بجا آورد؛ بلكه احتياط مستحب آن است كه براى هر چيزى كه در نماز اشتباهاً كم يا زياد كند، دو سجده سهو بجا آورد.

شرائط و احكام سجده سهو:

1461- نمازگزارى كه سجده سهو بر او واجب شده است، بايد بعد از سلام نماز فوراً آن را بجا آورد.

1462- در سجده سهو رو به قبله بودن و طهارت و پوشاندن بدن و تكبيرة الإحرام شرط نيست؛ هرچند أحوط آن است كه تمام آن چيزهايى كه در سجود نماز معتبر مى‌باشند- اعم از شرائط نماز، مانند طهارت از حدث و خبث و ستر عورت و رو به قبله بودن و ...، و موانع نماز، مانند حرف زدن و خنديدن در بين نماز و ...- در سجده سهو نيز مراعات شوند.

1463- در سجده سهو مراعات چهار چيز واجب است:

1- طمأنينه، 2- گذاشتن پيشانى بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است، 3- گذاردن سائر اعضاء سجود بر زمين، 4- راست نشستن بين دو سجده با طمأنينه؛ هرچند مراعات بيش از مقدارى كه عرفاً اسم سجود و تعدد سجود بر آن صدق كند محل نظر است.

1464- اگر نمازگزار اشتباهاً يا به خيال اينكه نمازش تمام شده است حرف بزند، بايد دو سجده سهو بجا آورد.

1465- سرفه كردن و آروغ زدن و آه كشيدن و فوت كردن و ناله كردن در نماز موجب سجده سهو نمى‌باشند؛ ولى اگر نمازگزار از روى سهو مثلًا (آخ) يا (آه) بگويد، بايد سجده سهو بجا آورد.

1466- اگر نمازگزار چيزى را كه غلط خوانده است دوباره به طور صحيح بخواند،