بخواند، مثلًا در شك بين سه و چهار اگر موقعى كه نمازگزار دو ركعت نماز احتياط نشسته را مى‌خواند يادش بيايد كه نمازش را دو ركعت خوانده است، چون نمى‌تواند دو ركعت نشسته را به جاى دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند، و دو ركعت كسرى نمازش را بخواند، و اگر در نماز احتياط ركوع بجا آورده است احتياطاً نمازش را هم دوباره بجا آورد.

خلل و شك در نماز احتياط:

1445- اگر در نماز احتياط از روى عمد يا سهو يا نادانى چيزى كم يا زياد شود، حكم آن حكم كم يا زياد شدن در اصل فريضه است، كه مسائل مربوط به آن در فقرات (1310 تا 1342) بيان شده اند.

1446- هر وقت حكم به بطلان نماز احتياط شود، نمازگزار بايد فريضه مربوط به آن را دوباره بخواند.

1447- حكم شك در قول يا فعل واجب نماز احتياط همان حكم شك در قول يا فعل واجب اصل فريضه است، همچنانكه در فقرات زير بيان مى‌شود.

1448- هرگاه نمازگزار سهواً پيش از انجام نماز احتياط تكلم كند، بايد براى كلام بيجا دو سجده سهو بجا آورد.

1449- اگر نمازگزار شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده بجا آورده است يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته باشد، نبايد به شك خود اعتناء كند؛ و اگر وقت باقى است، در صورتى كه مشغول كار ديگرى نشده و از جاى نماز بر نخاسته و بين شك و نماز او فاصله زياد نشده و كارى هم كه نماز را باطل مى‌كند- مثل روگرداندن از قبله- انجام نداده است، بايد نماز احتياط را بخواند؛ و اگر مشغول كار ديگرى شده يا كارى كه نماز را باطل مى‌كند بجا آورده يا بين نماز و شك او فاصله زياد شده، احتياط مستحب آن است كه نماز احتياط را بجا آورد، ولى بايد اصل نمازش را دوباره بخواند.

1450- اگر نمازگزار در نماز احتياط ركنى را زياد كند، يا مثلًا به جاى يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط او باطل مى‌شود، و بايد دوباره نماز احتياط و اصل نمازش را بخواند.