1305-
شكستن نماز واجب از روى اختيار حرام است؛ ولى براى حفظ مال و جلوگيرى از ضرر مالى
يا بدنى، بلكه ظاهراً براى هر غرض دينى يا دنيوى كه مورد اهتمام نمازگزار است
مانعى ندارد.
1306-
اگر حفظ جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است يا حفظ مالى كه نگهدارى آن
واجب مىباشد بدون شكستن نماز شخص نمازگزار ممكن نباشد، بايد نماز را بشكند؛ ولى
شكستن نماز براى حفظ مالى كه اهميّت ندارد مكروه است.
1307-
اگر شخص بدهكار در وسعت وقت مشغول نماز شود، و در بين نمازش طلبكار طلب خود را از
او مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد، بايد در همان حال
بپردازد؛ ولى اگر پرداخت طلب او بدون شكستن نماز ممكن نباشد، بايد نماز را بشكند و
طلب او را بدهد، سپس نماز را بخواند.
1308-
كسى كه بايد نماز را بشكند، اگر نماز را تمام كند معصيت كرده است، ولى نمازش صحيح
مىباشد؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه دوباره آن نماز را بخواند.
1309-
اگر نمازگزار تا پيش از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد كه اذان يا اقامه را فراموش
كرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد مىتواند براى گفتن آنها نماز را بشكند.