الْعَرْشِ الْعَظيمِ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ».[1] و نيز خوب است در قنوت بگويد:

«أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنا، وَ ارْحَمْنا، وَ عافِنا، وَ اعْفُ عَنَّا، إِنَّكَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَديرٌ».

بعضى از علماء فرموده‌اند: قنوتى كه جامع و موجب قضاء حوائج است آن است كه نمازگزار بگويد:

«سُبْحانَ مَنْ دانَتْ لَهُ السَّمواتُ وَ الأْرْضُ بِالْعُبُودِيَّةِ، سُبْحانَ مَنْ تَفَرَّدَ بِالْوَحْدانِيَّةِ، أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ، أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لي‌ وَ لِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، وَ اقْضِ حَوائِجي‌ وَ حَوائِجَهُمْ، بِحَقِّ حَبيبِكَ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرينَ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه‌ أَجْمَعينَ».

از دعاءهايى كه ارباب كتب سُنَن بر خواندن آن در هنگام قنوت نماز تأكيد كرده‌اند اين دعاء است:

«أَللَّهُمَّ إِنّي‌ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ فاطِمَةَ وَ أَبيها، وَ بَعْلِها وَ بَنيها، وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فيها، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحِمَّدٍ، وَ أَنْ تَفْعَلَ بي‌ ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَ لا تَفْعَلْ بي‌ ما أَنَا أَهْلُهُ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ».

احكام مربوط به قنوت:

1228- مستحب است در ركعت دوم تمام نمازها قبل از ركوع يك مرتبه قنوت خوانده شود؛ به استثناء پنج نماز، كه عبارتند از:

اول: نماز جمعه، كه در ركعت اول قبل از ركوع يك قنوت و در ركعت دوم بعد از ركوع يك قنوت دارد.

[1] - نيست خدايى- سزاوار پرستش- مگر خداوند- يكتاى بى همتايى- كه صاحب حِلم و كرم است، نيست خدايى- سزاوار پرستش- مگر خداوند- يكتاى بى همتايى- كه بلند مرتبه و بزرگ است، پاك و منزه است خداوندى كه پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار زمينهاى هفتگانه است، و پروردگار هر چيزى است كه در آسمانها و زمينها و ما بين آنها است، و پروردگار عرش بزرگ است، و ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار تمام موجودات است.